Regen

Zondag 8 augustus

Toen ik in de ochtend al een x aantal keren wakker was geworden, regende het. Toen het tijd was om echt wakker te worden regende het nog steeds. Het was voorspeld, maar je hoopt stiekem, dat het toch niet helemaal is, zoals ze het voorspellen. Maar in dit geval hadden ze gelijk. Het regende. Het regende ook wel zo hard, dat je regenbroek en poncho aan moest doen. De voorspelling was dat het zeker tot aan de middag zou regenen, daarna zou het minder worden. En daarom had ik geen zin om s morgens langer te wachten dan nodig was. Je wist dat je nat zou worden. Dat is altijd met regen.

En zo liep ik dan rond om een uur of 8 gekleed in regenbroek poncho, pet en de rest in de regen aan. Na een stevige klim werd ik al snel het bos in gestuurd. Ik was direct al warmgelopen. Koud had ik het niet onder die poncho.

In de regen lopen is geen pretje. In het begin valt het enkel nog maar op je poncho en op de regenbroek. Maar op een gegeven moment gaat het daar ook doorheen. En ook van het lopen wordt je warm en je zweet. Dus hoe dan ook, je wordt nat van onder en van boven. En omdat het de hele ochtend zo stevig door regende was alles kletsnat. Alle takken waar je langs op loopt, ja echt zeike nat. Je loopt meestal door een soort hol paadje. Door alle regen waren die paadjes gevuld met water. Dus het was vaak uitkijken waar je de voeten neerzet, anders kwam je zomaar in een diepe plas terecht. Ik denk dat ook mijn schoenen na twee uur lopen door het water en de regen ook helemaal zeiknat waren. Mijn sokken sopten in de schoenen.

In eerste instantie liep ik daar van te balen. Alles nat. Je kunt niet pauzeren Omdat je je kleding niet uit kunt doen. Je kunt niet bij je eten omdat het te ver weggestopt was. Dat is natuurlijk fout. Dat had ik anders moeten bedenken. Maar van dat alles, ben je op een gegeven moment overheen. Dan kan het allemaal niet meer schelen. Of je nou nat bent of niet. Het maakt niet uit.

En dat is dan eigenlijk het leukste. Je weet dat je op je eindpunt kunt douchen, schone kleren aan en je natte spullen kunt uitspoelen. Die drogen dan wel weer. Het maakt allemaal niet uit. Op de dat moment klieder je lekker door het bos heen. Soms sla je tegen de takken en de druppels vallen ervan af. Het maakt allemaal niet uit. Ik miste mijn flesje water, maar er zat genoeg water aan de bomen. Die ving ik met mijn handen op en had ik toch een beetje water. En natuurlijk al die besjes, die bosbessen die je zo kan plukken. Ook die, heb ik in de regen weer heel veel geplukt.

Ik moet zeggen dat tijdens deze hele reis, dat ik heel veel bosbessen, aalbessen en frambozen geplukt heb. Heerlijk overal zomaar langs de kant van de weg. En vandaag waren ze allemaal schoongewassen.

Wat ik wel jammer vind, is dat het zo moeilijk foto’s maken is. Alles is beslagen. En de wolken en de regen verbergen het uitzicht. Ik heb mijn telefoon dan niet in mijn broekzak zitten, Maar hangt los in mijn blouse. Dat betekent natuurlijk wel een beetje beter moet opletten als ik mijn rugzak af doe. Maar onder het lopen zit hij vrij stevig. Dat houd ik goed in de gaten. Eveneens als mijn bril die in mijn borstzakje zit. Daar mag ook niks mee gebeuren. Als ik dan een foto wil maken moet ik mijn telefoon helemaal uit de blouse peuteren. De blouse is nat. De telefoon is nat. De bril zet ik niet op want die is ook beslagen. Dus het is altijd maar op goed geluk of de foto lukt.

Toen ik het bosgebied gepasseerd was en de huizen begon te bereiken werd het droog. Ik kwam op de harde weg terecht, asfalt. Ik heb nog wel even mijn regenkleding aangehouden zodat ze een beetje konden drogen Toen ik ergens een plekje zag waar ik een beetje kon zitten, op een pallet in een betonnen hokje, heb ik mijn regenkleding uitgedaan. Dat was wel koud maar ook een verademing.

Volgens de route moest ik nog ergens een afdaling doen en een stukje verder omhoog en omlaag gaan. Dat heb ik niet meer gedaan. Want op die harde weg zag ik beneden het water van de fjord. Zeewater. Ik was dwars door Noorwegen gelopen. Kei gaaf.

Toen ik bij het zee-water aankwam heb ik de rest van mijn route lekker langs het water vervolgd. Dat waren een aantal alternatieve stukjes route. Voor een steil stukje afdaling, volgens de echte route, had het boekje me gewaarschuwd. Dat die bij nat weer, heel glad zou zijn, dus daar had ik helemaal geen zin meer in. Ik had deze morgen al een heel steil glad stukje gehad. Waarbij ik half voetje voor half voetje naar beneden moest. Ik was daar klaar mee.

En zo wandelde ik rustig langs het water naar de camping waar de twee Denen Kirsten en Jorn verbleven. Overigens waren wij elkaar In het natte bos, een paar keer tegengekomen, inhalen en ingehaald worden. Op die betreffende camping heb ik eerst maar eens een bakje koffie genomen en effe rustig gezeten. Daarna heb ik de eigenaar van de slaapplaats gebeld. Dat was afgesproken omdat hij me de rivier over zou roeien. Vanaf de camping was dat nog 40 minuten en had hij de tijd om bij de roeiboot te komen en mij op te halen. Toen ik hem aan de telefoon had was hij verrast. Ik was vroeg. Dat betekende dat ik toch wel een poosje moest wachten. Maar geen probleem, ik had geen haast.

Ik wandelde daarna dus heel rustig naar dat betreffende plekje toe. Heb daar nog een half uurtje spelletjes op de telefoon zetten doen. En toen was hij er al. Het zonnetje was inmiddels gaan schijnen.

En toen mocht ik In de boot. Hij roeide mij naar de overkant. Dat was erg leuk. Een speciaal over tochtje. Er moest nog even een stukje naar boven geklommen worden en toen was ik er. John, zo heet de veerman, had een boerderij. En bij die boerderij stond een pelgrims huisje. Kei mooi. Een houten huis op palen. En van binnen helemaal in stijl in gericht. Super was dat. Al die oude dingen.

Ik was weer als eerste. Dus snel de douche en mijn wasje. Ik heb pas rust als mijn kleren uitgespoeld en aan de waslijn hangen. Achter het houten huisje was een terras wat lekker In de zon lag. Ik ben daar heerlijk gaan zitten. Lekker rustig. Het duurde nog bijna twee uur voordat Willem en Meike kwamen. De 2 Denen waren op de camping achter gebleven.

Om 18.00 uur werd het eten op gediend. Wij kregen gekookte aardappelen, die je door de soep heen moest prakken. En daarvan kon je zoveel eten als je wilde. Als toetje kregen we een soort yoghurt met ingelegde pruimen en wat noten erbij. Het smaakte heerlijk. De veerman John had wel 60 pruimenbomen staan. Na het eten zijn we wederom lekker weer in het zonnetje gaan zitten. Er volgde nog wat telefoontjes bij iedereen en om 21.00 uur was het weer bedtijd. Ik had een bed toegewezen gekregen in een klein kamertje. Een lekker hokje voor mezelf alleen.