Weg

Donderdag 5 augustus

Waar zal ik eens mee beginnen. Er is al zoveel verteld. De weg loopt naar het einde. In ieder geval heb ik afgelopen nacht weer als een blok geslapen. Ik denk wel 10 uur achter elkaar. Waarschijnlijk zal ik het wel nodig hebben gehad.

In ieder geval was ik vanmorgen als 4e weg. Er was een Noor die was als 1e weg. De twee Denen (man en vrouw) als 2e en 3e . Ik dus als 4e En Willem en Meike als de laatste.
De route vandaag was 18 km lang en ik zou uitkomen in Løkken Verk. Een mijnwerkers stadje.

De weg liep al snel naar beneden. Meestal gaat het na aanvang omhoog. Nu liep ik het stroomgebied van het riviertje de Orkla in. Het was een gebied vol met graanvelden. Het graan was bijna helemaal geel. Bijna klaar om geoogst te worden. Het deed me een beetje denken aan de Meseta in Spanje. Alleen zijn de velden daar kilometers en kilometers groot. Hier is het misschien maar 2 km. Een totaal andere verhouding.

In het plaatsje Meldal, kwam ik de Noor weer tegen. Hij zei tegen mij: jij bent een snelle loper. Ik zei: helemaal niet. Hij bleek ondertussen naar het kerkje zijn geweest en een stempel gehaald, ikke niet. En hij was ondertussen naar de supermarkt geweest, ikke niet.
Maar hij wist me wel te vertellen welke supermarkt het goedkoopste was. Ook niet onbelangrijk. En daar heb ik even een fruitje gehaald en een ijskoffie. Op een bankje heb ik je lekker opzitten eten en drinken.

Toen ik terugliep naar de route zag ik Willem en Meike op een bankje zitten. Die hadden me dus ook ingehaald. En een stukje verderop zag ik de twee Denen lopen. Die moesten nog naar de supermarkt. Dus in Meldal had ik ze allemaal weer gezien. Voor het eerst en voor het laatst. De Noor liep véél harder en ging verder. De Denen zouden vandaag eerder stoppen hadden ze me verteld.

Ik heb meteen mijn broekspijpen maar afgeritst omdat het zulk mooi weer was. Er was voor 80% regen voorspeld. Maar er was geen wolkje aan de lucht. Net na Meldal werd de route weer via een aantal hele oude huizen geleid. Een Openluchtmuseum. Mooi om die hele oude huizen te zien. Bewonderingswaardig dat zulke oude houten gebouwen er nog zo goed uitzien. Er stond ook nog een steen met inscriptie Nidaros 90 km. Maar volgens mij kan dat nooit kloppen. Ik moet nog 3 dagen minder dan 20 km lopen. Één dag 11 km. En dan nog het resterende stukje van vandaag. Ongeveer 10 km. Als ik dat bij elkaar tel, kom ik nooit op 90 km.

Het pad volgde zich onder een electriciteisdraad door. Enkele kilometers lang, over een paadje door hoog gras. De asfaltweg aan mijn rechterzijde, lag ongeveer 50 m van mij verwijderd. En een meter of 10 lager.

De basis van pelgrims paden, overal in Europa, zijn de paden die men het vaakst heeft belopen. Het begint met een wandelpad, het pad voor de middeleeuwse pelgrim. Vervolgens komt de pelgrim met paard en wagen. En daarna komen de auto’s. Op dat moment is er een weg. En omdat dit de kortste weg is naar het pelgrimsplaats, heilige plaats, komen er steeds meer auto’s. Op dat moment is het wandelpad een snelweg geworden.

De pelgrim is daar niet meer welkom op. Dus de wandelaar moet uitwijken. En zo wordt de wandelaar van links naar rechts van de (snel)weg gestuurd. Maar men stuurt de pelgrims óók naar de mooie speciale plekjes die je anders nooit gezien zou hebben. Of men maakt een afkorting, door de wandelaars over het hooggebergte te sturen. Prachtige gebieden.

Buiten het gegeven van bovenstaande willen ook de plaatselijke ondernemers een graantje meepikken van de pelgrims. Dus men stuurt de pelgrims van plaats tot plaats. Waar men kan eten en overnachten. Bij sommige overnachtingen wordt je als pelgrim van harte verwelkomd en wordt je verwend. Andere overnachtingen zijn weer heel basic. En soms zijn ze luxe. Je weet van tevoren nooit waar je uitkomt.

Maar in ieder geval is het altijd weer fijn als je onderdak hebt. Vooral zoals vanavond als de regen met bakken uit de hemel valt. Heerlijk om dan droog binnen te zitten en niet in een hangmat In het bos te hangen of in open tarp op de camping te zitten. Vooral hier in Noorwegen. In mijn, naar het zuiden gerichtte tochten, vond ik het heerlijk om in mijn tentje te slapen.

De laatste kilometers voor mijn slaapplaats in Løkken Verk heb ik snel afgelegd. Ondanks het feit dat ik op het laatst moe was en dat is altijd met de laatste kilometers. De lucht aan mijn rechterzijde begon namelijk inktzwart te kijken. Het rommelde en onweerde. Ik verwachtte een heftige onweersbui. En omdat ik er bijna was had ik geen zin meer om mijn poncho aan te trekken. Dus het was doorlopen geblazen.

Ik kwam droog binnen en uiteindelijk viel het wel mee met die regen. die kwam pas om een uur of 6. Maar toen had ik mijn boodschappen allang gedaan en kon ik rustig binnen zitten. Het heeft een uur flink ge-onweerd aan hard geregend. Maar ik zat lekker binnen.