Doe

Woensdag 4 augustus

In Merslo Gård gaat was het goed toeven. Het avondeten was lekker en het ontbijt was ook ruim verzorgd. Erg lekker en ik heb ook nog wat boterhammetje meegenomen voor de lunch. Ik had een goede nachtrust gehad. Ik wil er weer tegenaan. Dat mocht ook wel. 23 km te gaan.

Al vrij snel nadat ik op het asfalt, de weg, was moest ik rechts omhoog er volgde een flinke lange klim. Deze weg had Ingrid mij aangeraden. Want als je de route zou volgen zou je het veel steilere klim moeten doen. En je zou op hetzelfde punt uitkomen. Dus ik nam de langere klim die minder steil was. Maar Ik weet wel dat ik het flink heet had toen ik bovenkwam. Maar daar had ik dan ook een prachtig uitzicht over het dal. Ik keek zo neer op Rennebu.

Ik volgde het pad door de bossen en ik had hele mooie vergezichten. Na een poosje daalde ik weer af naar Rennebu. In Rennebu is een mooi oud museumpje van een winkel. Die wilde ik graag even zien. Ik wist ook dat je daar een stempel kreeg. Ik heb er zelfs twee gekregen. Mijn pelgrims paspoort raakt al aardig vol met stempels.

Samen met de museum beheerder ben ik naar de kerk gegaan Dit is een driehoekige kerk. Die heb ik nog nooit gezien. Er blijken er maar 4 van op de hele wereld te zijn. Alle 4 in Noorwegen. Alle kerken zijn rechthoekig of in kruisvorm maar nooit driehoekig. Een rare gewaarwording.

Hij heeft me veel van de kerk verteld. Het was erg mooi om te zien. En ik heb natuurlijk de nodige foto’s gemaakt.
Omdat ik zo lang In de winkel en in de kerk ben geweest was, ging ik ervan uit dat Willem en Meike me inmiddels ingehaald hadden. Ik heb lekker rustig aan gedaan. Het was een hele mooie route omhoog, omlaag. Bos, de weg, rivier, van alles wat. Nergens echt moeilijk. Gewoon lekker genieten. Het is een erg mooie omgeving hier in dit Orkla-dal. Lieflijk, mooi groen en ik heb het geluk dat het ook nog mooi zonnig weer is. Dus het is hier dubbel genieten.

En dat heb ik dan ook de hele dag gedaan. Ik heb op tijd mijn pauzes genomen. En ik heb handen vol frambozen geplukt. En lekker opgegeten. Ook stonden hier weer de nodige struiken met aalbessen. Ook deze heb ik weer lekker gegeten. Zo kom ik wel gedurende dag, aan m’n fruithapje toe. En op een van die pauzes, scheurde ik ook helemaal uit mijn broek. Mijn rits kapot en een scheur achterin. Maar ja. Het is een oude broek en ik ben er toch bijna. Vanmiddag heb ik de broek dus zo goed als ik kon genaaid. En ik ben niet uit mijn broek gescheurd omdat ik aangekomen ben. Puh. Ik ben inmiddels kilo’s afgevallen. Maar de broek moet nog wel een paar dagen mee.

Vandaag liep mijn teen te zeuren. Ook had ik last van mijn knie schijf. Maar goed. Niet te veel mee bezig zijn. Dan gaat het ook vanzelf wel weer over. Het is nog een paar dagen. En dit was de langste afstand die ik nog zou lopen. Alle andere dagen zijn korter. Er zit zelfs een dag van 11 km bij.

Toen ik aankwam waren enkel 2 Denen op de slaapplaats. Ik was verbaasd dat Willem en Meike er nog niet waren. Zaten ze dan echt achter mij? Maar goed lekker even douchen, mijn zweet-kleren uitspoelen en even relaxen. En later hoorde ik pas van de eigenaresse hier, dat ik niet kon eten. Oei, daar had ik wel op gerekend. Maar gelukkig draag ik al vanaf Oslo een noodpakket gedroogd eten in mijn rugzak. Pulled pork and rice. Dus dat heb ik dan vanavond maar opgegeten met 1 grote kop thee met veel suiker erin.

De laatste dagen loop ik te denken aan alle opmerkingen over mij die ik hoor via de blog, mail, telefoon of app. ((Dankjewel trouwens daarvoor.)) Iedereen vind het zo stoer of sterk van mij, dat ik hier wandel. Of men denkt dat ik vloeiend Engels of Duits spreek. Maar daar ben ik het helemaal niet mee eens.

Ik spreek wel Engels. Maar echt niet vloeiend. Of vloeiend Duits. Ik ben ook niet iemand die heel sociaal met iedereen is. Ik maak wel contact maar meestal blijven de gesprekken oppervlakkig. Ik zal eerder op de zijlijn toekijken.

Ik ben niet heel moedig of stoer als ik door de bossen loop. Ik geniet er alleen van. En als ik heel steil naar boven of naar beneden moet, sta ik ook te bibberen op mijn benen en denk ik van: “waar ben ik nu weer aan begonnen”. En soms durf ik niet over het randje te kijken. Dus ik ben echt niet stoer.

Maar wat ben ik dan? En daar heb ik heel lang over na moeten denken? Het enigste verschil wat ik bedenken kan, is dat ik " HÉT DOE".

Niet meer en niet minder. Ik heb iets in mijn hoofd wat ik echt heel graag wil. En dat wil ik dan ook uitvoeren. En daar ga ik dan voor. Waar het eindigt weet ik op dat moment niet. En ook dat maakt me wel eens bang. Dus ik ben echt niet stoer of talenwonder of wat dan ook.

Maar ik vind het wel belangrijk dat je je leven NU leeft. Dus als ik iets bedenk wat ik echt heel graag wil, dan DOE ik dat.

En waarom dan het Olavpad? Ja. Er zijn 4 grote pelgrims routes. Eentje naar Santiago. Eentje naar Rome. Eentje naar Nidaros (Trondheim) en eentje naar Jeruzalem.
De eerste 2 heb ik al gehad. De 3e, ik ben er bijna. Dat maakt Noord en Zuid compleet. Rest me alleen de 4e. Tsja, kweenie of ik die DOE.