Orkla

Dinsdag 3 augustus

Om 07.30 u was het ontbijt. Er was een klein buffetje klaargezet. Ik was om 6 uur al wakker en In de kleren geschoten. Omdat ik al dacht dat het tijd was om op te staan. Toen ik beter keek op mijn telefoon, met bril op, zag ik dat nog maar 6 uur was. Kleren uit en terug in bed en nog gauw even door tukken.

Tijdens het ontbijt heb ik ook mijn lunchpakketje gesmeerd. De boterhammetjes voor onderweg. Buiten waren de meisjes alweer druk met de paardjes bezig. Ze werden uit het weiland gehaald en naar binnen gebracht alwaar ze eten kregen. Na het ontbijt liepen Willem en Meike als eerste aan. Ik volgde 5 minuten later. Zodoende zag ik ze steeds voor me lopen. Maar na een uur ging mijn timer af. Vlakbij een wit bankje. En ik plofte erop neer.

Zodoende hadden Willem en Meike meer voorsprong.
Een stukje verder was het links omhoog en vervolgens via een smal paadje door het bos. Er lag nog zoveel water op het gras en de kleine struikjes dat ik me niet voor kon stellen dat Willem en Meike dit gelopen hadden. Waarschijnlijk waren ze via de weg gegaan. Toch haalde ik ze een poos later in. En een stukje verder haalde zij beiden mij weer in. Toen ik pauze had. Dit herhaalde zich nog een keer en toen heb ik ze tijdens het wandelen niet meer gezien.

Je merkt dat de etappes minder moeilijk worden als voor en op het Dovre. Nadat ik dus omhoog gegaan was volgde een heel lang pad wat geleidelijk naar beneden liep. Via het bos. Het is een mooi breed pad. Af en toe stonden er bordjes, houten bordjes die je open kon klappen. In het Engels en in het Noors stond er een verhaaltje op. Ik heb alle bordjes opengemaakt om te kijken wat er op stond. Het verhaalde vaak over bewoners van vroeger die hier gewoond hadden.

Na de lange langzame afdaling volgende er nog een stuk zeer steile afdaling. 'N steile schlucht. Het was goed opletten om niet uit te glijden. Gelukkig kon je eigen vasthouden aan en boomstam die daar lag en dat laatste, deed ik dus ook voetje voor voetje.

Beneden aangekomen ging ik het riviertje de Orkla over. Direct daarna moest ik toch even pauze houden. Mijn boekje vertelde dat er twee keuzes waren bij de brug van het riviertje Orkla. Eentje aan de linkerkant en eentje aan de rechterkant. Ik kon helaas niet op mijn telefoon het weggetje aan de linkerkant zien, dus bleef ik maar aan de rechterkant. Ook aan de rechterkant had ik dan nog twee keuzes. Een stuk steil hoog en daarna steil omlaag en dan nog 2 km asfalt. Of 5 km asfalt. Gezien de ervaringen bij Kongsvold heb ik maar 5 km asfalt genomen. En zo volgde ik 5 km asfalt naast het riviertje de Orkla. Dit riviertje zal ik grotendeels volgen tot aan mijn eindbestemming. Het schijnt een riviertje met veel zalm te zijn.

En toen was ik al om 14.00 uur bij mijn overnachtingsplaats. Meslo Gärd. Eigenlijk hartstikke vroeg. Maar goed, ik was er. En was er toch blij om. Het is bij ‘n grote boerderij. Ik kon kiezen voor een ruimte helemaal voor mezelf, of in het mooie oude pelgrimshuis. Samen met de andere. Omdat ik het wel fijn vind om alleen te slapen heb ik voor de ruimte voor mezelf gekozen. Ze noemde het: ‘het hondenhok’. Daar werd ik verwend met limonade, koffie en cake. En zelfs twee stukken cake. Jammie.

Ik heb daarna mijn overnachtingsplaatsen voor de komende het 3 nachten zit in reserveren. Telefonisch en via de mail. Er is zelfs één etappe bij, van maar 11 km. Dat wordt dus uitslapen. En halverwege heel lang pauze houden. We zullen zien.

Het avondeten werd gebruikt bij gastvrouw Ingrid zelf in huis. Het was op de Noorse manier. Aardappelen in schil, bonensalade erbij. Blokjes kaas en verschillende soorten plakjes ham en worst en flatbread erbij. En ijsje met frambozen na. Ingrid vertelde voluit over haar Noorse leven. Interessant om te horen. En over wat voor gasten haar pelgrims waren. De meesten waren wel wat ouder. Of het was jeugd.