Stad Luxemburg

Vrijdag 11 augustus
De hele avond heb ik zitten appen. Natuurlijk mijn verontschuldigingen aangeboden aan Jan en Lars. Ja. De eerste keer Oma gaan worden is wel speciaal. En ik merkte dat Facebook, Blog en App, razend snel werkt. Vanuit alle hoeken kwamen de felicitaties en reacties. Daar had ik het druk mee. Maar geweldig leuk.

De volgende morgen bij het afbreken van de tent kwamen Jan en Lars nog even kijken. Erg leuk. Nog een kopje koffie en een broodje en ik stapte weer op. Ook Jeffrey, de jongen waar ik gisterenavond bij aan tafel schoof kwam nog even gedag zeggen. Wat een fantastische ontmoetingen waren dit.

Ondanks, of desondanks de regen liep ik de gehele dag met mijn hoofd in de wolken. Het kon me niet deren. Eindelijk mocht het naar de buitenwereld. Heb zo lang moeten doen alsof. Vanuit Ouren liep ik de hele dag langs de Our. Soms er direct naast, soms meters erboven. De hele dag door dichte bossen. Rotswanden naast me. Steile rotspaadjes. Ga zo maar door.

Op een gegeven moment was ik er wel klaar mee. Het was prachtig. Ik voel me heerlijk in de bossen. Maar ik liep er inmiddels al dagen. En bij sommigen paadjes had ik het gevoel; tis levensgevaarlijk. Daarbij kwam het probleem dat je loopt op de grens Luxemburg/ Duitsland. En dat betekent geen WiFi, geen telefonisch bereik. Verstap ik, dan kan ik niks.

Dus op de paden die ik niet vertrouwde ging het nog minder als voetje voor voetje. Stokken erbij en er ook voor zorgen dat de rugzak of poncho nergens achter haakt. Zo ging het maar door. Up and down. Bij de eerste plaats waar ik koffie kon nemen, dat maar eens gedaan. Dasburg-Pont. Maar besloten dat ik naar de eerste de beste camping zou gaan en dat was Camping Kohnenhof in Eisenbach.

Het bleek later een zeer goede keus. Kan ik iedereen aanbevelen. Toen ik bij Dasburg-Pont aanliep werd ik gebeld. Ilse. Of ik vanavond mee uit eten ging? Snapte er niks van. Ik zat in Luxemburg!! Zouden ze echt in de buurt zijn? Ja dus. Ff een paar daagjes op en neer. We spraken bij de camping af. Ik was toch nog eerst omdat ik besloten had, de N10 te volgen. Scheelde me tijd en gladde, steile paadjes.

Heerlijk was dat om vrienden uit Oploo, Jehan en Ilse weer te zien. Mijn tent was zo opgezet en Jehan en Ilse hadden een caravan geregeld op de camping. Mijn wasje werd gedaan door de receptie en kon ik 's morgens schoon en droog ophalen, zonder extra kosten.

We hebben lekker zitten eten op de camping. Met een toetje na. En ik mocht niks betalen. Kei lief. Ze boden ook nog aan om bij hun in de caravan te slapen. Maar ach, die tent stond er toch al. Ik was moe en dus rond 21.30 uur naar bed. Samen afgesproken dat we elkaar de volgende ochtend 09.00 uur weer zouden zien.

Zaterdag 12 augustus
Dat slapen in de tent bleek dus achteraf een foute beslissing. Het regende weer veel die nacht en zelfs tussen binnentent en onderzeil stond een plas water. Alles dus kletsnat. Dat had allemaal voorkomen kunnen worden. Dan maar alles nat inpakken.

Nog een kop koffie bij Jehan en Ilse in de caravan en ik heb nog genoten van de heerlijke zelfgemaakte abrikozenjam die Ilse speciaal had meegebracht. 10.00 was het tijd om te gaan. Ik moest verder en Vianden stond op mijn lijstje. Auberge des Jeunesse.

Ik heb bijna de gehele dag de N10 gevolgd. Ik was de bossen beu. En ik had geen puf meer om weer bergje op en af te gaan. Alleen de laatste 5 kilometers. Omdat ik dan beter bij de auberge uit kwam. Het was maar goed ook. Ik denk dat ik anders Vianden niet gehaald had. Weer de hele dag in de regen. Houd het dan niet op? Ik was een uurtje te vroeg in Vianden. Die tijd heb ik maar gebruikt om de vragenlijst van het werk in te vullen. Daar had ik ook nog een mailtje van gehad.

In de auberge ben ik vriendelijk ontvangen. Mijn tent kon drogen in de kelder en ik zit warm en droog. Het blijkt er toch nog wel druk te zijn. Maar ik ga op tijd naar bed. Dat is nodig. Ik sliep met een Chinees meisje op de kamer. Ze deed een Europa Tour.

Zondag 13 augustus
Ik was vroeg wakker en stond gelijk op. Was dus ook als eerste bij het ontbijt. Samen met de beheerder heb ik een kopje koffie gedronken. FF gekletst. Hij deed dit werk al 5 jaar. En het was bijna altijd leuk. Herkenbaar.

Mijn tent en de rest hadden goed liggen drogen in de kelder. Dat was weer een fijn gevoel. Vandaag zou ik definitief helemaal de GR5 verlaten en op de kaart verder gaan.

Vianden liep ik via de N10 uit. Om de simpele reden dat ik de GR niet kon vinden. Ik had overigens pas in Vianden in mijn boekje gezien dat de GR in Luxemburg niet met het rood witte streepje wordt aangeduid maar met een gele stip. Beter boekje bestuderen. Maar aangezien ik meestal op kaart loop was het geen probleem.

Vanuit Vianden de kortste weg naar Gilsdorf en daarna de kortste weg naar Nommern. Daar had ik een mooie camping gezien. Op de laatste kilometers kreeg ik steeds meer last van mijn blaar op de hak en ik was reuzeblij dat ik er was. Er was zelfs ook een zwembad bij en ik zag me al zwemmen.

Bij incheck kreeg ik een mooi plaatsje en zelfs extra douche tijd want het zweet droop van me af. Het was heerlijk zonnig weer. Toen mocht ik betalen. Maar liefs € 61,00. Ik schrok me een apenhoedje. Voor dat bedrag kon ik een hotel boeken. Dat ging niet op. Er werd nog even nagekeken of er niet verkeerd gerekend was maar alles klopte. Onder het excuus van wij zijn een 5 sterren camping. Ja. Klopt. Maar dan niet voor mij. Ik heb dus gecanceld en ben maar eerst een colaatje gaan drinken.

Expres op een gereserveerde plaats in de schaduw, waar ik dus prompt weggejaagd werd en ik niet gedaan heb. Vervolgens eerst een plan bedacht. Dat betekende zoeken waar ik naar toe moest. Omdat er in de omgeving niks zat werd dat al snel een Wild-kampeerplekje.

Ik vond een picknick plaats bij kasteel Meysembourg waarvan ik verwachtte dat het wel geschikt zou zijn. 5 kilometer verderop. Dus ik heb mijn ontbijt daarna ik de campingwinkel gehaald. Daar tegenover zat de snackbar en heb ik pizza gegeten.

En toen kon ik er nog 5 kilometer tegen aan. De kortste weg ernaar toe. En dat was natuurlijk op mijn route richting Luxemburg. Daar aangekomen zag ik dat ik goed gegokt had.

Er stond een picknickbank. Het was er redelijk vlak. Een beekje erbij om mezelf een beetje te kunnen wassen. De tent was zo gezet. Ik lag er al vroeg in. Bij de picknickbank was nog wel een jong koppeltje vuurtje aan het stoken. Dat mag hier schijnbaar legaal. En de nodige joggers maakten 's avonds en 's morgens er hun rondje. Het deerde me niet. Ik lag goed in mijn tentje.

Ook snachts heb ik geen bezoek gehad. Nou ja. Op eentje na. Er was een dikke naaktslak onder mijn buitentent door gekropen en zat in mijn halletje. Verder kon hij niet want de binnentent is geheel dicht. Daar komt zonder mijn toestemming niemand in.

Maandag 14 augustus
Na een goede nachtrust en ontbijt de boel opgebroken. Op de kaart was het richting Luxemburg. Bij twijfel werd mijn app Mapps.me erbij gepakt en kon ik precies zien waar ik zat. Rustig de landweggetje volgen.

In grote lijnen pakte ik de wandelroute op de kaart. Maar in ieder geval, de kortste weg. In het plaatsje Blaschette plande ik mijn grote rust en besloot Auberge des Jeunesse in Luxemburg maar op te bellen om te reserveren.

Ik kreeg te horen dat telefonisch reserveren niet mogelijk was. Alles zat vol en ik moest maar via de site reserveren. Maar ja. Alles zat vol. Misschien alleen de tweede nacht. Ik baalde. Potjandorie. Had er helemaal op gerekend dat er wel een plekje zou zijn. Ik belde nog maar een keer op. Ze zeiden dat ik maar een mail moest sturen.

Toen ik opgehangen had bedacht ik dat er een pakketje naar de Auberge is gestuurd. Ik nog maar een keer bellen. Ja dat pakketje was er. Gelukkig. Dan kwam ik dat in ieder geval ophalen. Ik zat al te bedenken dat ik via Airbenb iets moest gaan zoeken. De mail had ik inmiddels verstuurd.

Nadat ik al een kwartiertje aangelopen was checkte ik nogmaals mijn mail. Wat schetste mijn verbazing toen ik zag dat ik wel 2 nachten kon komen. Ik was blij. Dat was een hele geruststelling. Ik bevestigde snel de reservering met mijn creditcard gegevens en mijn lidmaatschap van de Youth Hostels. Ik kon komen. Alles was in orde.

Ik volgde daarna het Alzette pad. Dat loopt van Alzette tot Luxemburg. 24 kilometer lang. Een prachtig pad. Op en neer. Hoog en laag. Dat heb ik geweten ook. Op het moment dat ik het pad opliep moest ik nog 12 kilometers. Die waren prachtig maar erg zwaar. Dus eigenlijk was ik wel blij dat ik de laatste 5 kilometers het pad kwijt raakte.

Na weer een zeer steile klim kwam ik via een ommetje bij dezelfde klim weer aan. Ja dat ging hem niet nog een keer worden. Dus ging Google Maps aan en de kortste weg naar de Auberge gezocht. Ik kwam er om 17.00 uur aan en ik was totall loss. En wat was ik blij dat ik die reservering had.

De douche deed wederom wonderen. Vooral omdat hij 2 dagen goed moest maken. Een dutje volgde en toen kwamen mijn kamergenoten. Twee Maleisische meisjes. Studerend in de UK (Engeland) die een tripje Luxemburg deden. Het vierde bed is al bezet. Ben benieuwd wie daar ligt.

Vanavond de dagschotel weer gehad bij het diner. Met een hele grote Radler. Verdiend vond ik. Morgen rustdag hier in Luxemburg. Sight seeing Luxemburg. Overmorgen weer verder.