Nat
Blijf op de hoogte en volg Carla
11 Juli 2021 | Noorwegen, Hamar
Zaterdag 10 juli
Het was een natte dag vandaag, de hele dag regen, het hield niet op. Gelukkig was het gisteren een héle mooie dag geweest. Ik had toen ook iets meer gelopen, als ik eigenlijk moest doen. Dat voelde ik wel. Dus ik had me voorgenomen om het deze dag wat rustiger aan te doen.
Dus het kwam eigenlijk wel goed uit dat het regende.
Zo werd ik gedwongen om op mijn kamertje te blijven. Ik doodde de tijd met appen, duolingo, lezen, en muziek luisteren. Ik heb geen televisie op mijn kamer. Ook om Netflix geef ik niet zoveel. Een goed boek doet me veel meer. En die heb ik op mijn telefoon.
Op een gegeven moment klaarde het een beetje op. Ik besloot toch maar nog maar even naar de supermarkt te lopen voor wat boodschappen en dan was ik er toch nog even uit.
Toen ik naar buiten wilde lopen begon het weer hard te regenen. Ik heb het ergste even voorbij laten gaan en ben toen toch maar aangelopen. Een hele dag op dat kamertje, daar wordt je ook knettergek van.
In het winkelcentrum was het erg druk. Je kon merken dat de mensen eruit wilden. Het was zaterdag en in het winkelcentrum konden ze naar binnen. Droog. Het is een groot winkelcentrum met verschillende kledingzaken, boekenzaken, apotheek, Mac Donalds, Burger King, en nog heel veel andere winkels, en die bewuste supermarkt waar ik naartoe moest.
De boodschappen heb ik gehaald en ik heb de tas even bij mijn huisje afgezet. Daarna ben ik nog even naar het water gelopen en snel weer terug want vanwege de regen ben je er zo klaar mee. De rest van de tijd heb ik op mijn kamertje gezeten.
Later op de avond rook ik in mijn kamer een sterke wietlucht. Daar schrok ik toch wel van. Het maakte mij bewust dat ik, iedere keer als ik weg ging, toch goed moest zorgen dat ik mijn waardevolle spullen bij me had. Je weet maar nooit.
Mijn kamertje is in een oud huisje. Van buiten een heel mooi huisje om te zien. Kom je daar binnen, dan is alles echt oud en uitgeleefd. Mijn kamertje is op de eerste verdieping.
Onder mij woont een Italiaan: Michele, die in het Italiaans restaurant hier in Hamar werkt. Daar heb ik de persoonlijke contacten mee. Maar sporadisch. Ik hoor hier de hele dag niks. Buiten over de weg niet, en binnen niet.
Ik heb enkele malen via de mail contact gehad met de eigenaar, maar die laat zich niet zien. Dat vind ik wel een gemis. Er is hier In het huis dus verders totaal niks te beleven. Ik kan enkel beneden gaan zitten en als ik geluk heb is de hond er nog.
Met mijn teen gaat het goed de wond op de teen geneest mooi. De voorvoet begint mooi geel te kleuren en die lelijke paarse streep begint in te drogen. Heel zachtjes maak ik plannen om over een x-aantal dagen weer aan te lopen.
Het was een natte dag vandaag, de hele dag regen, het hield niet op. Gelukkig was het gisteren een héle mooie dag geweest. Ik had toen ook iets meer gelopen, als ik eigenlijk moest doen. Dat voelde ik wel. Dus ik had me voorgenomen om het deze dag wat rustiger aan te doen.
Dus het kwam eigenlijk wel goed uit dat het regende.
Zo werd ik gedwongen om op mijn kamertje te blijven. Ik doodde de tijd met appen, duolingo, lezen, en muziek luisteren. Ik heb geen televisie op mijn kamer. Ook om Netflix geef ik niet zoveel. Een goed boek doet me veel meer. En die heb ik op mijn telefoon.
Op een gegeven moment klaarde het een beetje op. Ik besloot toch maar nog maar even naar de supermarkt te lopen voor wat boodschappen en dan was ik er toch nog even uit.
Toen ik naar buiten wilde lopen begon het weer hard te regenen. Ik heb het ergste even voorbij laten gaan en ben toen toch maar aangelopen. Een hele dag op dat kamertje, daar wordt je ook knettergek van.
In het winkelcentrum was het erg druk. Je kon merken dat de mensen eruit wilden. Het was zaterdag en in het winkelcentrum konden ze naar binnen. Droog. Het is een groot winkelcentrum met verschillende kledingzaken, boekenzaken, apotheek, Mac Donalds, Burger King, en nog heel veel andere winkels, en die bewuste supermarkt waar ik naartoe moest.
De boodschappen heb ik gehaald en ik heb de tas even bij mijn huisje afgezet. Daarna ben ik nog even naar het water gelopen en snel weer terug want vanwege de regen ben je er zo klaar mee. De rest van de tijd heb ik op mijn kamertje gezeten.
Later op de avond rook ik in mijn kamer een sterke wietlucht. Daar schrok ik toch wel van. Het maakte mij bewust dat ik, iedere keer als ik weg ging, toch goed moest zorgen dat ik mijn waardevolle spullen bij me had. Je weet maar nooit.
Mijn kamertje is in een oud huisje. Van buiten een heel mooi huisje om te zien. Kom je daar binnen, dan is alles echt oud en uitgeleefd. Mijn kamertje is op de eerste verdieping.
Onder mij woont een Italiaan: Michele, die in het Italiaans restaurant hier in Hamar werkt. Daar heb ik de persoonlijke contacten mee. Maar sporadisch. Ik hoor hier de hele dag niks. Buiten over de weg niet, en binnen niet.
Ik heb enkele malen via de mail contact gehad met de eigenaar, maar die laat zich niet zien. Dat vind ik wel een gemis. Er is hier In het huis dus verders totaal niks te beleven. Ik kan enkel beneden gaan zitten en als ik geluk heb is de hond er nog.
Met mijn teen gaat het goed de wond op de teen geneest mooi. De voorvoet begint mooi geel te kleuren en die lelijke paarse streep begint in te drogen. Heel zachtjes maak ik plannen om over een x-aantal dagen weer aan te lopen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
