E Bike

Maandag 12 juli
Ik ben één week in Noorwegen. ‘N week geleden zat ik s morgens heel vroeg In het vliegtuig, op weg naar Oslo. Met het vooruitzicht vanaf dinsdag 6 juli te gaan lopen. Ik verheugde me erop. Gelukkig kwam ik die maandag de douane goed door en na de treinrit liep ik uiteindelijk in de stad. Klaar om naar het startpunt te gaan. Daar heb ik toen foto’s gemaakt en liet iedereen weten dat ik in Oslo was. Klaar om naar Trondheim te lopen. Ik was blij en ik kon lekker beginnen. Ik liep verder naar het hotel en daar ging het toen mis.

Mijn planning werd zomaar ineens omgegooid. Ondanks dat ik niet meer lopen kon en mocht, heb ik deze week toch al van alles gezien en gedaan en meegemaakt. Ook al moet ik met mijn voet omhoog zitten, er is toch nog van alles te doen. Je kunt een combinatie maken. En dus had ik voor maandag 12 juli een ritje met een E Bike gepland. Ik kwam op het idee omdat ik Harry op de app met Lizet zag fietsen op onze eigen E Bikes en ik had E Bikes zien staan bij de Tourist Office.

Zo gedacht zo gedaan. Dat doe ik wel vaker. Maandagochtend op weg naar de Tourist Office. Het was zwaar bewolkt en het miezelde een beetje. Niet het allermooiste weer, maar ja, je kunt niet alles hebben. In het Tourist Office die fiets gehuurd en toch maar even uitgeprobeerd. Het was een goeie. Het merk was Kalkhoff. Grappig. Omdat dat hetzelfde merk is als onze E Bikes.
Vanuit het centrum ben ik zuidwaarts gegaan Bewust zuidwaarts, omdat ik lopend noordwaarts zou gaan. Ik ging langs het water, dezelfde weg terug richting het Vikingschip. Maar voor het Vikingschip, rechts de brug over naar Sandvika. Ik probeer dus zoveel mogelijk naast het Mjosameer te fietsen. Zo dicht mogelijk, zover dat kon. Dan had ik constant oftewel meestal een mooi uitzicht over het water zover de bewolking het toeliet. Het waren allemaal mooie wegen, of land weggetje. Soms moest ik opletten omdat er scheuren of gaten in het asfalt zaten. Je komt toch met een behoorlijk vaartje over die weg heen gefietst. Natuurlijk viel ik op. Alle Noren hebben een helm op, een fietshelm. En ik als Hollander niet. Je valt dus meteen op.

Vanuit Sandvika fietste ik naar de Stange Kirke. Daar ben ik afgestapt en even rondom de kerk gelopen om de nodige foto’s te maken. Het was van oorsprong een hele oude Kerk. Vanuit deze Stange Kirke ben ik doorgefietst naar Stange Ik had iets meer van dit plaatsje verwacht, maar helaas het viel een beetje tegen. Ik fietste weer terug richting Hamar, met eigenlijk de bedoeling om door te fietsen naar Hamar. Maar halverwege bedacht ik me. Waarom zou ik al teruggaan? Ik mocht de fiets lenen tot 4 uur en het was nog maar rond het middaguur. Ik draaide om en ging een stukje terug. Om de weg richting Arnebergen / Ilsent te nemen. Ik ging onder de snelweg door en vlak voordat ik een watertje zou oversteken ben ik linksaf over een soort grindpad gegaan. Het was mooi om de omgeving te zien. Tis allemaal hoog heuvelachtig. Het is heel erg groen. Ik zag een aantal herten In het veld. Volgens mij een moeder met twee jonkies. Je ziet veel gehuchtjes bij elkaar. Zo staan er vaak een stuk of 5 / 6 boerderijen bij elkaar.

Ik merkte wel dat ze geen fietsroutes kennen zoals bij ons. De iets grotere wegen hebben allemaal fietspaden naast de doorgaande weg. Maar echt een routes kun je niet fietsen. Of het moet vlak langs het meer zijn. Zo ging ik met behulp van mijn Google maps langzaam weer terug richting Hamar. Vlak voor Ridabu heb ik nog even mijn brood opgegeten met mijn koffie. Ik neem elke dag mijn lunchpakketje mee. Iets te drinken en een boterhammetje en een appeltje om daar ergens onderweg iets van te kunnen eten. Als je alles moet kopen dan is het hartstikke duur. En ik verwen mezelf ook echt wel met iets lekkers of soms een ijsje.

Daarbij Ridabu stond ik dus mijn boterhammetje te eten. Het was al bijna 14.00 uur. Meestal gaat het zo dat ik rond 12 uur honger krijg. En dan ‘n een geschikt bankje zoek. Zie ik een bankje dan denk ik: even verderop staat een mooiere bank, dus ik fiets door. En vaak doe ik dat enige malen. En zo was het dus al bijna 14.00 uur, voordat ik mijn boterhammetje ging opeten.

Toen ik daar zo dat boterhammetje op stond te eten kwam ik nog een man en vrouw en twee honden tegen. We hebben even staan te kletsen. Ik spreek vaak mensen aan als ze een hond bij zich hebben. Tijdens het gesprek vroeg de man waar ik vandaan kwam. Holland, O daar was hij wel ooit geweest. In Deventer. In het jaar dat een bepaalde Noor, de naam weet ik niet meer, daar toen een belangrijke schaatswedstrijd heeft gewonnen. Ik heb daar niet zoveel verstand van. Dus ik noemde een paar namen die ik wel kende. Hij herkende die namen wel. Ik bedoel, als ik ze ken, zijn ze wel héél erg beroemd. En zo hebben we een beetje staan te praten over ditjes en datjes.

Ik vervolgde mijn weg en kwam in Ridabu nog bij een kerk uit. Die kerk was open. Dat was de Stange Kirke in Stange niet. Ik ben dus in Ridabu in die Vange kirke naar binnen gegaan en even rondgekeken. De kerken, hier in Noorwegen zien er toch heel anders uit.

Na het kerkbezoek ben ik weer richting Hamar gefietst onder de snelweg door, langs de grotere wegen op, langs het Vikingschip op en ik kwam terug bij het centrum. Ik had nog een paar uur te gaan dus ik fietste door richting het noorden.

Langs het water op liep een heel mooi pad. Een fiets en wandelpad. Vooral In het centrum is het daar erg druk. Dus je moet voorzichtig fietsen, maar hoe verder je bij het centrum vandaan gaat hoe rustiger het wordt. Ik bereikte zo de grens van de bewoning van Hamar.

Daar was nog een strandje, waar ik stopte. FF telefoon checken, even rondkijken, en wat foto’s maken. Toen ik om me heen keek zag ik ineens in camper met een Nederlands kenteken. Dat was na één week de eerste die ik zag.

Ik besloot te kijken of ik een Nederlander zag. Ja er was een man op een picknick bankje die reageerde toen ik in het Nederlands vroeg of er iemand was. Ik heb even met die mensen staan praten. Waar ze heen gingen, en hoe ze het land binnen zijn gekomen.
Hoe moeilijk was het om met de camper de grenzen over te steken. Ze vertelde me dat alle buitenlanders aangehouden werden. Vooral een Nederlands kenteken wordt er tussenuit gepikt, er heerst strenge controle. Je moet echt gevaccineerd zijn en de q code / de reisapp hebben, om Noorwegen binnen te komen. Dat verbaasde me niks. Op het vliegveld was het ook heel streng. En tuurlijk is dat aan die grote grenzen ook. Dat koppelde ik dus terug aan het thuisfront. Want die kwamen mij met de camper halen in augustus.

De fiets werd teruggebracht en ik heb in het centrum nog een lekker kopje koffie genomen met iets lekkers erbij. Het restje koffie dat nog in mijn kleine thermos flesje zat, heb ik bij mijn kopje koffie op het terras erbij gegooid. Vond het toch zonde om die koffie zomaar weg te gooien.

Het werd mooi weer, de zon ging steeds meer schijnen. Ik zat daar lekker In het centrum. Na een poos besloot ik huiswaarts te gaan. Ik heb wat eten voor mezelf gemaakt en nog even met Michele staan te praten.(De Italiaan die ook in dat huis woont waar ik logeerde.) De dag was alweer voorbij. Het was een mooie fiets-dag geweest.