Steden
Door: Carla
Blijf op de hoogte en volg Carla
21 Augustus 2017 | Frankrijk, Nancy
Zaterdag 19 augustus, Metz
Rustig het ontbijt genuttigd. Ik kwam binnen in de ontbijt zaal en moest wel even zoeken. Ik zag de borden, het bestek, de servetten. Maar waar was de rest? Na nog eens goed kijken zag ik cornflakes en toen wist ik het weer. Dit was weer een echt Frans ontbijt. Er stond wat zoet op tafel. Cornflakes en melk kon je pakken. En er lagen sneetjes stokbrood. Dat was het. Fransen ontbijten niet met vlees kaasjes of brood. Dat was toch wel weer even wennen. Terwijl ik zat te ontbijten zoefden vrienden op de autosnelweg voorbij. Via de app hebben we naar elkaar gezwaaid. Ik had geen haast en na het ontbijt ben ik rustig het centrum in gelopen. Dat was erg mooi. Maar niet groot. Er zijn veel bruggetjes en de Moezel stroomt er overal door heen. Heb de kathedraal bezocht en daar een stempel gehaald voor mijn Pelgrims Paspoort. Vervolgens wilde ik met een treintje sight seeiing doen. Ik stond daar al een poos op te wachten totdat ik 10 minuten voor tijd toch wegliep op zoek naar n winkel want ik moest nog tandpasta hebben. Toen ik een kwartiertje later terug kwam was het treintje weg. Ik balen, waarom moest ik ook zo nodig eerst die tandpasta scoren. Ben ik weer. Ongeduldig. Voor straf heb ik me getrakteerd op een kop koffie. Het uur verplicht afgewacht totdat het treintje er weer was. En zodra deze er was ben ik er in gaan zitten. Zo kon ik op een makkelijke manier zoveel mogelijk van Metz zien, zonder overal met die rugzak heen te moeten sjouwen. Ik was wel erg onrustig in het treintje. Het duurde en duurde en duurde. Na een rondrit van 3 kwartier door de stad langs de belangrijkste bezienswaardigheden waren we weer terug. Ik kon verder gaan. Gelukkig. Dat is toch mijn ding. Lekker langs de Moezel op. Bijna de gehele weg naar de camping toe. Ik had er nog een gevonden. Camping Paquis in Corne-sur-Moselle. Het bleek een echte doorgaans camping te zijn. Heel veel Hollanders op weg naar huis die niet de hele afstand in één keer willen rijden. Zij moesten allemaal naar het Noorden. Volgens mij was er maar ééntje die richting Zuiden ging.
Zondag 20 augustus, Stroomgebied Moezel
De zon scheen. Heerlijk wakker worden. Had de afgelopen nacht nog wel wat druppels op de tent gehoord maar weet inmiddels dat ie goed waterdicht is en daar lig ik niet meer wakker van. Nu scheen de zon. Heerlijk. Ik kon zelfs de tent en het onderzeil een beetje laten drogen in de zon. Ontbijtje, wassen en tandenpoetsen en weg. Heerlijke wandeling langs het kanaal naast de Moezel. Niks zoeken. Niet heuvel op en af. Gewoon lekker doorlopen. Voorzichtig bij een zwaan die jonkies had en naar mij blies. Blijf af, zie hij. Daar heb ik respect voor. En loop voorzichtig in een bochtje om het gezinnetje heen. En maar door naast het kanaal en de Moezel. Op het lange asfaltpad langs het kanaal heb ik me kunnen vermaken met het kijken van de wegschietende hagedisjes. Ze zaten te genieten van het warme asfalt. Totdat ik langs kwam. De zon scheen. Ik had in de ochtend voor mezelf een verplichte rust in gesteld. Anderhalf uur lopen en dan rust. Ik bleek in die tijd 6 km gelopen te hebben. Prima. Daar ben ik blij om. Met vandaag erbij kom ik over de 500 kilometers. In Pont-à-Mousson sprak een man mij aan. Of ik naar Santiago ging. Zo te zien was hij een echte Santiago-ganger. Pet met schelp en t-shirt met schelp. Nee, naar Rome zei ik. En toen moesten we nog ff babbelen over waar we geweest waren op de camino’s. Leuk. Meestal als ik door iemand aangesproken wordt zijn het allemaal ex-caminolopers. Herkenbaar volk. Ik bemerk bij al deze mensen de heimwee naar de Camino. Ook voor mij herkenbaar. Maar goed. Hij raadde me aan om in Pont-à-Mousson te eten omdat er volgens hem niets was geopend in Dieulouard. Ik heb zijn raad opgevolgd en even een lekkere salade gegeten. Toen ik in Dieulouard aankwam was inderdaad het restaurant waar ik naar toe wilde, gesloten maar een stukkie verder was de pizzaboer wel open. Ik ben gezond bezig geweest vandaag. Ook heb ik een hotel geboekt in Nancy. Er zat een camping maar die was te ver van het centrum. Een Auberge is er niet en Harry had inmiddels geprobeerd om via AirBenB te boeken maar daar was geen plaats. Dus werd het een hotel. Sjiek-de-friek. Inmiddels heb ik aan de rand van Dieulouard, in een parkje, mijn tent opgezet. Er zijn al verschillende nieuwsgierigen langs komen wandelen. Ik lig op tijd in mijn slaapzak. Als je lang loopt heeft je lichaam rust nodig. Ook al slaap ik niet, rust toch uit. Heb zin in morgen. Op naar Nancy.
Maandag 21 augustus Nancy
Weinig geslapen, wel gerust zal ik maar zeggen. Ik had het tentje op een druk punt staan. En er stond een lantaarnpaal volop te schijnen. Maar die slaapuren maak ik op een ander tijdstip wel goed. Vroeg wakker en daarom vroeg opgeruimd en gegeten. Op naar Nancy. Ik had er zin in. Ongeveer 20 kilometer te gaan. De eerste 10 vlotte goed. Maar de koffie liet lang op zich wachten. In de dorpjes waar ik doorheen kwam was alles dicht. Veel huizen stonden te koop of voor de verhuur. Veel achterstallig onderhoud. Sommigen huizen waren regelrechte bouwvallen. Jammer. Hoe meer je naar de stad Nancy liep hoe beter het werd. Er kwam meer bedrijvigheid, alles was netter, bloemetjes en blaffende honden. Deze laatsten moesten natuurlijk de huizen bewaken. Maar ik was iedere keer blij dat er een hek tussen ons inzat. Zoals gewoonlijk zijn de laatste kilometers het zwaarst. Dat maakt niet uit of er dat 10, 20 of 30 km zijn. Dat zit gebakken in je hoofd. Dus 2 km voordat ik er was dook ik ergens op een bankie. Uit de zon en naast een kanaal. Een rustig plekje. Even een stukje baguette met tomaat erop. Extra zout en peper. Jammie. Daarna was ik er zo. Luxe, zo in een hotel. Met de lift naar de 5e verdieping. Een tweepersoons bed. Douche en toilet op de kamer. Dat is genieten. Vooral omdat ik verwacht de komende week niks van dit alles te zullen zien. Mijn wasje gedraaid en overal neergehangen en de tent helemaal uit gehangen. Op de kamer is het binnen de kortste keren een grote puinhoop. Na een korte rust ga ik de stad in. Nancy blijkt een hele mooie stad te zijn. Met het treintje heb ik wederom sight seeiing gedaan. Deze keer vol rust en overgave. Nog even de kathedraal bezocht en een stempel gescoord. Het is leuk om de stad te zien maar niet leuk dat je dat doet in je eentje, met je (reserve) wandelkleding aan. Je voelt je bekeken en alleen. Ik had graag ergens goed willen eten. Maar omdat het overal druk is ga je er niet in je eentje tussen zitten. Dus ik heb ergens maar een kebab gehaald, nog wat boodschapjes voor morgen en terug naar het hotel. Ik voel me niet alleen als ik aan het lopen ben. Of ergens in mijn tentje zit. Maar ben ik op een plaats waar het druk is, dan voel ik me wel eenzaam. Ik denk; waar ben ik toch mee bezig. Nog maar net 3 weken weg. Nog minstens 2,5 maand te gaan. De afgelopen dagen door veel stedelijk gebied. De komende dagen ga ik in de richting van Vesoul. Allemaal kleine dorpjes. Geen campings. Spannend wat het weer gaat brengen. En waar ik terecht kom.
Rustig het ontbijt genuttigd. Ik kwam binnen in de ontbijt zaal en moest wel even zoeken. Ik zag de borden, het bestek, de servetten. Maar waar was de rest? Na nog eens goed kijken zag ik cornflakes en toen wist ik het weer. Dit was weer een echt Frans ontbijt. Er stond wat zoet op tafel. Cornflakes en melk kon je pakken. En er lagen sneetjes stokbrood. Dat was het. Fransen ontbijten niet met vlees kaasjes of brood. Dat was toch wel weer even wennen. Terwijl ik zat te ontbijten zoefden vrienden op de autosnelweg voorbij. Via de app hebben we naar elkaar gezwaaid. Ik had geen haast en na het ontbijt ben ik rustig het centrum in gelopen. Dat was erg mooi. Maar niet groot. Er zijn veel bruggetjes en de Moezel stroomt er overal door heen. Heb de kathedraal bezocht en daar een stempel gehaald voor mijn Pelgrims Paspoort. Vervolgens wilde ik met een treintje sight seeiing doen. Ik stond daar al een poos op te wachten totdat ik 10 minuten voor tijd toch wegliep op zoek naar n winkel want ik moest nog tandpasta hebben. Toen ik een kwartiertje later terug kwam was het treintje weg. Ik balen, waarom moest ik ook zo nodig eerst die tandpasta scoren. Ben ik weer. Ongeduldig. Voor straf heb ik me getrakteerd op een kop koffie. Het uur verplicht afgewacht totdat het treintje er weer was. En zodra deze er was ben ik er in gaan zitten. Zo kon ik op een makkelijke manier zoveel mogelijk van Metz zien, zonder overal met die rugzak heen te moeten sjouwen. Ik was wel erg onrustig in het treintje. Het duurde en duurde en duurde. Na een rondrit van 3 kwartier door de stad langs de belangrijkste bezienswaardigheden waren we weer terug. Ik kon verder gaan. Gelukkig. Dat is toch mijn ding. Lekker langs de Moezel op. Bijna de gehele weg naar de camping toe. Ik had er nog een gevonden. Camping Paquis in Corne-sur-Moselle. Het bleek een echte doorgaans camping te zijn. Heel veel Hollanders op weg naar huis die niet de hele afstand in één keer willen rijden. Zij moesten allemaal naar het Noorden. Volgens mij was er maar ééntje die richting Zuiden ging.
Zondag 20 augustus, Stroomgebied Moezel
De zon scheen. Heerlijk wakker worden. Had de afgelopen nacht nog wel wat druppels op de tent gehoord maar weet inmiddels dat ie goed waterdicht is en daar lig ik niet meer wakker van. Nu scheen de zon. Heerlijk. Ik kon zelfs de tent en het onderzeil een beetje laten drogen in de zon. Ontbijtje, wassen en tandenpoetsen en weg. Heerlijke wandeling langs het kanaal naast de Moezel. Niks zoeken. Niet heuvel op en af. Gewoon lekker doorlopen. Voorzichtig bij een zwaan die jonkies had en naar mij blies. Blijf af, zie hij. Daar heb ik respect voor. En loop voorzichtig in een bochtje om het gezinnetje heen. En maar door naast het kanaal en de Moezel. Op het lange asfaltpad langs het kanaal heb ik me kunnen vermaken met het kijken van de wegschietende hagedisjes. Ze zaten te genieten van het warme asfalt. Totdat ik langs kwam. De zon scheen. Ik had in de ochtend voor mezelf een verplichte rust in gesteld. Anderhalf uur lopen en dan rust. Ik bleek in die tijd 6 km gelopen te hebben. Prima. Daar ben ik blij om. Met vandaag erbij kom ik over de 500 kilometers. In Pont-à-Mousson sprak een man mij aan. Of ik naar Santiago ging. Zo te zien was hij een echte Santiago-ganger. Pet met schelp en t-shirt met schelp. Nee, naar Rome zei ik. En toen moesten we nog ff babbelen over waar we geweest waren op de camino’s. Leuk. Meestal als ik door iemand aangesproken wordt zijn het allemaal ex-caminolopers. Herkenbaar volk. Ik bemerk bij al deze mensen de heimwee naar de Camino. Ook voor mij herkenbaar. Maar goed. Hij raadde me aan om in Pont-à-Mousson te eten omdat er volgens hem niets was geopend in Dieulouard. Ik heb zijn raad opgevolgd en even een lekkere salade gegeten. Toen ik in Dieulouard aankwam was inderdaad het restaurant waar ik naar toe wilde, gesloten maar een stukkie verder was de pizzaboer wel open. Ik ben gezond bezig geweest vandaag. Ook heb ik een hotel geboekt in Nancy. Er zat een camping maar die was te ver van het centrum. Een Auberge is er niet en Harry had inmiddels geprobeerd om via AirBenB te boeken maar daar was geen plaats. Dus werd het een hotel. Sjiek-de-friek. Inmiddels heb ik aan de rand van Dieulouard, in een parkje, mijn tent opgezet. Er zijn al verschillende nieuwsgierigen langs komen wandelen. Ik lig op tijd in mijn slaapzak. Als je lang loopt heeft je lichaam rust nodig. Ook al slaap ik niet, rust toch uit. Heb zin in morgen. Op naar Nancy.
Maandag 21 augustus Nancy
Weinig geslapen, wel gerust zal ik maar zeggen. Ik had het tentje op een druk punt staan. En er stond een lantaarnpaal volop te schijnen. Maar die slaapuren maak ik op een ander tijdstip wel goed. Vroeg wakker en daarom vroeg opgeruimd en gegeten. Op naar Nancy. Ik had er zin in. Ongeveer 20 kilometer te gaan. De eerste 10 vlotte goed. Maar de koffie liet lang op zich wachten. In de dorpjes waar ik doorheen kwam was alles dicht. Veel huizen stonden te koop of voor de verhuur. Veel achterstallig onderhoud. Sommigen huizen waren regelrechte bouwvallen. Jammer. Hoe meer je naar de stad Nancy liep hoe beter het werd. Er kwam meer bedrijvigheid, alles was netter, bloemetjes en blaffende honden. Deze laatsten moesten natuurlijk de huizen bewaken. Maar ik was iedere keer blij dat er een hek tussen ons inzat. Zoals gewoonlijk zijn de laatste kilometers het zwaarst. Dat maakt niet uit of er dat 10, 20 of 30 km zijn. Dat zit gebakken in je hoofd. Dus 2 km voordat ik er was dook ik ergens op een bankie. Uit de zon en naast een kanaal. Een rustig plekje. Even een stukje baguette met tomaat erop. Extra zout en peper. Jammie. Daarna was ik er zo. Luxe, zo in een hotel. Met de lift naar de 5e verdieping. Een tweepersoons bed. Douche en toilet op de kamer. Dat is genieten. Vooral omdat ik verwacht de komende week niks van dit alles te zullen zien. Mijn wasje gedraaid en overal neergehangen en de tent helemaal uit gehangen. Op de kamer is het binnen de kortste keren een grote puinhoop. Na een korte rust ga ik de stad in. Nancy blijkt een hele mooie stad te zijn. Met het treintje heb ik wederom sight seeiing gedaan. Deze keer vol rust en overgave. Nog even de kathedraal bezocht en een stempel gescoord. Het is leuk om de stad te zien maar niet leuk dat je dat doet in je eentje, met je (reserve) wandelkleding aan. Je voelt je bekeken en alleen. Ik had graag ergens goed willen eten. Maar omdat het overal druk is ga je er niet in je eentje tussen zitten. Dus ik heb ergens maar een kebab gehaald, nog wat boodschapjes voor morgen en terug naar het hotel. Ik voel me niet alleen als ik aan het lopen ben. Of ergens in mijn tentje zit. Maar ben ik op een plaats waar het druk is, dan voel ik me wel eenzaam. Ik denk; waar ben ik toch mee bezig. Nog maar net 3 weken weg. Nog minstens 2,5 maand te gaan. De afgelopen dagen door veel stedelijk gebied. De komende dagen ga ik in de richting van Vesoul. Allemaal kleine dorpjes. Geen campings. Spannend wat het weer gaat brengen. En waar ik terecht kom.
-
21 Augustus 2017 - 22:55
Dirk & Aniek:
Trots op jou! En weet, je bent nooit alleen!!
Dikke kus van ons -
21 Augustus 2017 - 23:21
Berty :
Wat fijn om jou te volgen. Volgens mij gaat alles goed.
Geniet van je tocht
groetjes -
22 Augustus 2017 - 07:37
Joke Van Erp:
Lieve Carla,
Het 'alleen zijn gevoel' is heel herkenbaar. Dat is meestal met eten en in de lege momentjes na het lopen. Toch is het altijd weer heerlijk om in je slaapzak te duiken, met de gedachten van, "morgen weer heerlijk op pad". Op zo'n moment dat je, je weer alleen voelt, denk dan dat er op het thuisfront heel veel vrienden aan je denken. En sommige heel graag in jou schoenen zouden willen lopen.
Hé kanjer, hou je haaks en geniet met volle teugen.
Een power knuf en een dikke kus xxx.
-
22 Augustus 2017 - 09:24
Nelly Gielen:
Hoi Carla,
Wat bewonder ik je, dit alles moet je lef en doorzettingsvermogen voor hebben. Veel wandelplezier...in gedachten zing ik dit wandelliedje voor je:
IK HEB EEN POTJE MET VET...
AL OP DE TAFEL GEZET...
IK HEB EEN POTJE, POTJE, POTJE, POTJE VET...
AL OP DE TAFEL GEZET!!
Groetjes van Guus en Nelly -
22 Augustus 2017 - 09:27
Gerrie:
Hoi Carla
Wat stoer en.leuk allemaal en.wat gezellig te lezen dat je zoveel mensen ontmoet
En.dan.je hotelkamer ,zie het voor me in n mum van tijd omgebouwd in n.camping haha
Wandel lekker door ik blijf je volgen
Dikke knuffel gerrie x -
22 Augustus 2017 - 14:10
Crolien:
Lieve Carla, zomaar ..... omdat het kan mooi mens! -
22 Augustus 2017 - 14:20
Ad:
Hoi Carla.
Mooi verslag weer.
Prettige voortzetting.
Gr. Ad. -
22 Augustus 2017 - 18:39
José Fitland:
Carla,
Met veel plezier lees ik je reisverslag.
Ga zo door! Je kunt het.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
