Landelijke wegen

Dinsdag 22 augustus, Weids
Wat is Nancy toch een mooie stad. Toen ik vanmorgen de stad uitliep heb ik nog genoten. Mooie gebouwen. Nette straten. Héél lang. Net zoals je vaak in New York ziet. Mooie oude gebouwen. Zeker de moeite waard om nog een keer terug te komen en dan met de fiets de stad te doorkruisen. Je ziet trouwens ook heel veel steps. Ook voor de volwassenen. Al dan niet aangedreven met. Leuk om te zien. Vanuit Nancy, richting Ludres, Méréville, Frolois en naar Vézelise. Het landschap onder Nancy is ruim, heuvelachtig, weilanden en akkers. Af en toe een bosje. In de verte heel veel bos. Mooi landschap. Nette dorpen. Mooie landelijke weggetjes had ik uitgezocht. Van dorpje naar dorpje. Het was wel erg warm. Voor mijn gevoel rond de 26 graden. De telefoon gaf 24 graden aan. Maar dat kan natuurlijk nooit kloppen als ik vind dat het 26 graden is. In ieder geval ik had het heet. In Frolois was ik weer aan een pauze toe en zag aan de linkerkant van de weg, naast de kerk, een leuk grasveldje onder een notenboom. Dat moest het zijn. En aan de rechterkant was een lavoir. Spullen neergegooid op het grasveldje en terug naar de lavoir. Dat is een plaats waar bronwater uit de muur komt. Dat wordt opgevangen in een bekken. En daar deden de dames vroeger de was. Ik heb heerlijk staan te kliederen met dat water. Mijn armen ondergedompeld. Benen nat gemaakt en heel veel water in mijn gezicht en over mijn hoofd. Net zolang ik helemaal afgekoeld was. En het zelfs koud kreeg. Met nog een natte sjaal in mijn nek kon ik aan mijn lunch beginnen. Een lekker stinkkaasje. Toen ik uitgerust was zag ik dat Vézelise nog maar 10 km was. Dat kon ik nog wel aan. En dan was ik verzekerd van eten en smorgens een bakker. Dat moest hem maar worden. Ik zag wel dat de route over een heel smal straatje op de kaart ging. (Google maps). Ik volg sinds Nancy zo veel mogelijk de kaart om batterijen te besparen. Toen ik op het betreffende punt kwam was er dan ook geen weggetje. Er was een soort landweg. Onverhard. Maar deze was geheel met gras overgroeid. Moest ik daar nog 4 kilometer over heen? Er kwam een auto aan. Ik heb gevraagd welke kant ik op moest. Terug of verder maar in ieder geval niet dat pad in. Zeiden ze. En toen gingen ze verder. En toen was de auto de bocht om. Tsja en wat doe ik dan. Ja juist. Ik ga toch dat overgroeide pad in. Zo ben ik. 2 kilometer heb ik liggen ploeteren door dat gras. Omdat ik van mening was dat die boeren die daar overal met grote tractors bezig waren toch ook op hun land moesten komen. En yes ik had gelijk. Ik kon er door. Toen kwam er weer een weg. Die moest ik over, of naar links of naar rechts. Op mijn kaart stond niks meer. Maar er lag een landweg. Zelfs meer bereden dan wat ik gehad had. Wat moest ik doen? Het was bloedheet en om maar een beetje schaduw te krijgen ben ik maar in de maïs gaan staan om Google te raadplegen welke afstand het kortste was. Naar links of naar rechts. Ach, zei ik toen tegen mezelf. Verrek. Ik loop gewoon weer rechtdoor. En wederom ging dit prima. Nog beter als het eerste stuk en ik kwam zelfs nog een pruimenboom tegen met heerlijke pruimen. Ik had er schik in. Vézelise werd bereikt. Een hapje ergens gegeten. Nog even met schoonmoeders gebeld en toen een heerlijk plekje gevonden waar de tent nu staat. En terwijl ik dit stukkie zit te typen komt er nog een man even buurten. Gezellig in het half Frans – Duits – Engels. Leuk. En wat nog leuker was. Ik snapte het ook nog en samen verbeterden wij onze woorden naar het Frans of Engels. Hierna was het tijd voor mijn avondlijk ritueel. Toen ik mijn tandpasta vast had kwam er nog een oudere man aan met zijn hondje. Te buurten waar ik niet al te veel van verstond. Behalve het woord douche. Dus ik gebaarde ik douchen bij hem. Qui. Meteen maak ik de rits van de tent dicht en ga met hem mee. Voor een douche doe ik heel veel. Hij woonde in de flat waar ik dicht bij stond. In een soort studio kwam ik achter. Alleen. Tenminste het was er een puinhoop. Zijn bed in de kamer. Ik kreeg een handdoek en kon lekker ff douchen. En toen bedacht ik, dat wat ik aan het doen was eigenlijk onverantwoord was. Maar de deur zat op slot. En op dat moment kon niks gebeuren. Toen ik uit de douche kwam zat hij achter de computer. Ik heb hem hartelijk bedankt, hem een hand gegeven. Hij vroeg of ik nog wat wilde maar ik ging toch maar snel naar mijn tentje. Dat is toch beter.
Donderdag 24 augustus

Woensdag 23 augustus, Heet
Toen ik de volgende ochtend wakker werd was het al 8.00 uur. Redelijk goed geslapen maar ik lag een beetje scheef. Dat betekende gedurende de nacht dat je jezelf nog al eens een keer recht moet leggen. Op de een of andere manier zak je altijd naar beneden. Dus het is altijd heel belangrijk dat je je tent op een horizontaal stukje zet. De hele dag heb ik langs mooie landelijke wegen gelopen. Er zat één lange, en op het eind steile klim in. Vlak voor Vaudémont. Het laatste stukje had niet gehoeven, maar ik had gelezen dat er een restaurant in het dorpje was. Ik dacht een salade en een kop koffie te kunnen scoren en daar doe ik veel voor. Helaas fermer/gesloten. Aangezien er een groep oudjes wel naar binnen ging, ging ik er achteraan. Nee hoor, fermer. Maar goed. Die kop koffie kon ik toch wel krijgen. Daarna verder over de landweggetjes. Mooi maar heet. De meeste weggetjes hebben één ding gemeen. Er staan geen bomen langs de weg. Dat betekende dat ik in de volle zon, over het hete asfalt liep. En mijn telefoon zei dat het 31 graden was. Heet dus. Ondanks dat vlotte de dag goed. Ik mocht van mezelf alleen in de schaduw stilstaan. Anders zoveel mogelijk doorlopen. Op het eind had ik ook nog mijn witte sjaaltje onder de pet gedaan omdat ik het gevoel had dat mijn ene oor er af brandde. Op het eind van de dag had ik gezien dat er op mijn eindbestemming Mirecourt een zwembad was. Je snapt hem. Ik wilde maar één ding. In dat water liggen. Dat lukte om 17.15 uur. Na een half uurtje was ik genoeg afgekoeld. Kon weer mijn schone kleren aandoen en de tent was snel opgezet op het grasveldje in de buurt van het zwembad. Nu relaxen. Na een videobelletje met Harry en schoonmoeders was het tijd om te gaan eten. Men eet hier na 19.00 uur. Niet eerder. Maar ik heb mezelf verwend in een echt restaurant. Goed gegeten en water voor in mijn camelback geregeld. Rond 21.00 uur was ik weer bij mijn tentje. Dit was de eerste keer dat ik ergens mijn tent heb neergezet en ben gaan eten. Tot nu toe was dat steeds andersom. Ik was rozig van de wijn, 1 glas. En wilde snel gaan slapen. Dat lukte niet. En rond 22.00 uur hoorde ik meiden giebelen en spannend doen. Ik moet er even bij zeggen dat ik mij tentje aan de rand van een heel groot grasveld bad neergezet in de buurt van een tennisbaan en het zwembad. Het was donker en ik hoorde die meiden aankomen. Toen ze dichtbij waren en ze hoorde ‘klote' heb ik maar eens hardop; JAAAH gezegd. De meiden vlogen weg. Maar een dik uur later kwam er een groepje van ongeveer 10 personen aan. Groot en klein zag ik wel toen ze er aan kwamenlopen. Ik kan vanuit mijn tent door een ‘raampje' naar buiten kijken. En daar kwamen ze aan met een zaklantaarn. Toen vond ik het tijd om maar eens naar buiten te gaan. In mijn slaaptenue in dit geval onderbroek en shirtje. Op blote voeten en blote benen. Wit – bruin – wit. Ik had niets te verbergen. Het bleken dezelfde meiden te zijn met nog wat jongens en een kind. En 2 volwassenen. Er volgde een uitgebreid gesprek, al dan niet met Google Translate. Wie ik wel niet was? Waar ik vanaf kwam? Waar ik naar toe ging? Dat het op deze plek héél gevaarlijk was ivm drugsgebruikers en alcoholisten. Hoe ik mijn telefoon wel niet opladen terwijl ik wandel. (restaurants) en de powerbank in hotel, auberge etc. Maar ze benadrukte vooral dat het erg gevaarlijk was dat ik daar zo stond. Vooral één meisje/puber bleef maar vragen en benadrukken. Teveel enge series gezien dacht ik. Ik was er klaar mee en wilde naar bed. Rust. Het was een lange hete dag geweest en ik wilde slapen. Dus heb ik een eind aan het gesprek gemaakt en ging naar bed en de groep ging langzaam weg. Maar door het hele gesprek was ik hartstikke wakker en lag na te denken of dit een gevaarlijke plek was. Naar alles lag ik te luisteren en het duurde dus nog lang voor ik sliep



Donderdag 24 augustus, Moe
’S Morgens was ik moe. Gisteren lang, heet en onrustig. Ik had te weinig geslapen. Ik was erg moe toen ik op stond. Ik had de wekker gezet omdat ik niet al te laat wilde aanlopen vanwege de hitte. Eerst moest ik nog naar de plaatselijke supermarkt de “Norma” om wat eten te halen voor ontbijt en gedurende de dag. Het plan was toch om 20 kilometer te lopen naar Lerrain. Ik had gezien dat daar een restaurant zat waar ik kon eten. Toen ik Mirecourt uit was zocht ik een toilet. Ergens verwees men mij naar een openbaar toilet en ik kwam in een parkje uit. Dat was niet de bedoeling. Het parkje zag er wel zo gezellig uit dat ik bijna in staat was om daar mijn tent neer te zetten om weer in mijn slaapzak te kruipen. Ik heb het maar niet gedaan. En dat gold ook voor die grote boodschap. Die moest maar wachten. Langzaam ging ik op pad. Van het ene dorp naar het andere. De benen deden het werk en ik keek alleen naar; dit stuk is 3 kilometer. Dan weer ff stoppen. Dit stuk is 1,5 kilometer. O, dat is net zover als van ons naar de basisschool. Bij het laatste dorpje voor Lerrain zat ik op een bankje te rusten. Iedere keer zakten mijn ogen weer dicht. Het was warm, benauwd en ik was moe. Toen ik aanliep heb ik wat water met suikerklontjes gepakt. Om nog wat energie te krijgen. Lerrain gehaald en eerst maar eens naar het restaurant. Dan zou ik wel verder kijken. Bij aankomst bleek het restaurant gesloten te zijn. De eigenaar stond te buurten met een stel en ik kon echt geen eten krijgen. Dat had ik weer. Een kop koffie kon ik wel krijgen en ik heb mijn telefoon op kunnen opladen. Het stelletje kon Engels en vertelde dat er een boulangerie/bakker om de hoek zat. Daar zou ik vast wel een sandwich kunnen halen. Kon ik toch wat eten. Terwijl mijn telefoon aan de oplader lag heb ik boodschappen gedaan. En gekeken of er een goed plekje was voor mijn tent. Dat was het geval. Aan de overkant van de weg achter het dorpshuis. Toen ik daar mijn tent aan het opzetten was kwam de burgemeester langs om te kijken wat ik aan het doen was. Hij vertelde dat het hier verboden te kamperen was maar omdat ik maar voor één nacht kwam, was dit geen probleem. Bon route (goede reis) voor het vervolg van mijn wandeltocht. Mijn diner voor deze avond was een sandwich en een stuk roomvlaai.

Vrijdag 25 augustus
Ik had de wekker vroeg gezet. Om 7.00 uur en zodra hij afliep was ik aan het rommelen om alles opgeruimd te krijgen. Dat was maar goed ook want de burgemeester stond om half 8 op de stoep om te kijken hoe ver ik ermee was. Ik denk dat als ik man was geweest en jonger dat hij me nooit toegestaan had om daar te kamperen. Maar ik had een plekkie en dat was prima. Doel deze dag was camping Fontenoy-le-chateau. Gelegen 2 kilometer na Fontenoy-le-chateau. Totaal 25 kilometers. En die gingen als een speer. Het leek wel dat ik peper in de ….. had. Ondanks enkele lange beklimmingen was ik al vroeg op bestemming. 13.30 uur was ik al in Fontenoy en een half uurtje later op de camping. Ik had al telefonisch gereserveerd en te horen gekregen dat ik mijn tentje alvast neer kon zetten. Eigenaresse Marlies is Nederlands en het is fijn om weer in je moerstaal in gesprek te kunnen zijn. Lekker gedoucht en een dut gedaan en toen Marlies kwam kon de was meteen in de wasmachine en had ik Wi-Fi. Het is lekker om een middagje rustig aan te doen. Ik heb Marlies uitgelegd wat ik aan het doen was en ze vertelde me dat ze een zwak had voor fietsers en wandelaars. Ik heb nu even ruim de tijd en de Wi-Fi om de blog bij te werken.