Eerste dagen Zwitserland

Zondag 3 september, Zwitserland
Bij het ontbijt trof ik Jan. De hotelier had al tegen mij gezegd dat er nog een andere Nederlander in het hotel zat. Hij had kamer 9 en ik kamer 8. Helaas niet naast elkaar gelegen. Ik op de eerste hij op de tweede verdieping. Dus ik kon ook niet stiekem in de gaten houden wie dat zou moeten zijn. Ik zat in gedachten natuurlijk al helemaal van een leuke jongeman, die gezellig met mij zou oplopen richting Rome. Smorgens kwam ik bij het ontbijt en wist meteen dat de andere gast, welke ook ontbijt had, de betreffende Nederlander zou zijn. Wij waren de enige met ontbijt. Jan was helaas geen knappe gezellige jongeman. Ook helaas geen pelgrim die met mij mee zou lopen. Jan was gewoon een gezellige, wat oudere man die naar huis in Limburg fietste. Hij had zich met de fietsbus ergens in Zuid Frankrijk af laten zetten en fietste dus Noord waarts. We hebben wel gezellig samen zitten ontbijten. Kletsen in onze moerstaal en toen ging Jan richting Noorden en ik richting Zuid Oosten. Ik volgende wederom de GR. Weer de GR zoals de GR is. Het echte hikingwerk. Met prachtige vergezichten. Maar ook leuke normale paden en weggetje. Het duurde langer dan ik verwacht had om Frankrijk uit te komen. Pas na drieën stak ik de grens over. Vlak voor de grens liep ik door een gebied met allemaal skiliften. Ook in deze dorpjes was er veel te zien wat met skiën te maken heeft. Ik heb het nu over het dorpje Les Fourges. Ik had niet verwacht dat hier zoveel sneeuw zou liggen. Ik stak bij La Grand'Borne de grens over en was in Zwitserland. En dat zie je toch meteen. De vallei veel weidser en opener. Er stonden meer dennen. En ook de huizen en straten waren netter. Beter onderhouden. Hier was niks te zien van de Franse slag. Ik liep langs de doorgaande weg. Ik heb geen kaarten van dit gedeelte dus ik moet me redden met Google Maps op mijn telefoon. Omdat Harry deze week komt besloot ik door te lopen naar Sainte Croix. Ik wil woensdag in Lausanne zijn. Dus ik neem de kortste weg richting Lausanne. Yverdon les Bain laat ik links liggen. In Saint Croix viel het even niet mee om iets te vinden. De mensen deden er moeilijk over en wilde me terug sturen naar het vorige dorp. Dat was ik niet van plan want ik had net vanuit dat dorp een flinke klim achter de rug. Ik ben maar een beetje door het dorp gaan lopen en toen kwam ik hotel L'Espanje tegen. Toen mevrouw wat van de prijs afdeed heb ik het maar gedaan. Morgen ga ik naar Orbe. Ik heb al gezien dat daar een camping is. Het is niet zover dus kan ik een beetje bijkomen. Vandaag heb ik ook mijn eerste Zwitserse Frank gepind. Het zijn erg mooie briefjes. Het is wel wennen dat je weer alles om moet rekenen. Maar je kunt het beste 1 op 1 gaan zitten. Dan zit je altijd goed. Alleen is dan wel alles heel duur. In mijn hotelkamer had ik een badkamer met bad. Ik nam me voor dus even lekker lang in dat bad te gaan liggen. Toen ik er een kwartiertje in gelegen had bedacht ik ineens dat ik natuurlijk wel even mijn ergste vieze kleren ook in dat badwater kon wassen. Meteen had ik geen rust meer. Ik wilde eruit en die kleren erin. Hoe eerder deze namelijk weer te drogen hingen, hoe beter en kon ik ze morgenochtend meteen weer aan. Dus ik eruit kleding erin en wassen maar. Toen het water van het bad uiteindelijk weggelopen was lag er een laag modder onderin dat bad. Van mij? Of van mijn kleding? Wandelbroek?

Maandag 4 september, camping
Vanmorgen merkte ik dat Saint Croix toch wel hoog lag. Ik had een advies gekregen voor een mooi wandelpad en vanuit Saint Croix liep ik bijna de hele dag naar beneden. Het zijn de uitlopers van de Jura. En af en toe heb ik zicht op het meer van Neufchatel. Ik denk dat het niet zover vandaan ligt. De aangeraden route voerde me door Gorges de Covatannaz. Dit was een kloof met ver daar onder in een stromend riviertje. Het riviertje stortte zich over de rotsen naar beneden. Het was erg mooi. Hoge steile rotsen. Een heel goed pad. Waar nodig beveiligd. De zon scheen en de kloof gaf me geen onveilig gevoel. Dit plekkie, deze route naar de volgende plaats had ik zelf nooit kunnen vinden en bespaarde diverse kilometers naast de doorgaande weg. Bijna tot in Baulmes. Verder naar Rances en toen was ik al bijna bij de camping. Deze ligt ten noorden van Orbes. Eigenlijk heb ik te weinig kilometers gemaakt maar ja. Mag ook wel voor een keer. Vanmiddag heb ik lekker liggen relaxen op mijn matje in de zon. Daarna nog een wandelingetje naar het dorp. Kijken of ik ergens de aanwijzingen zie van de Via Francigena. Helaas nergens. Ik weet nog niet wat ik morgen ga doen. Of rechtstreeks door naar de camping in Lausanne. De kortste weg is 30 kilometer. Of ik splits deze op. Maar dan moet ik morgen weer onderdak zien te vinden. We zullen het wel weer zien. Ben overigens wel benieuwd hoe het slapen in de tent weer zal gaan. De nachten zijn aanmerkelijk kouder geworden. Allemaal vraagtekens waarop we morgen op het einde van de dag meer over weten.

Dinsdag 5 september Lausanne
Ik zal bij het begin beginnen. Ik heb heerlijk geslapen in mijn tentje. Het voelde weer heel vertrouwd. De kou viel ontzettend mee. Ik had natuurlijk wel voorzorgsmaatregelen genomen. Sokken aan, bedbroek aan en mijn lakenzak in de slaapzak. De kou kon me niet deren. Ik had overigens ook nog mijn donzen jasje bij de hand. Ik heb het ding ooit bij de Aldi gekocht maar het jasje is me zeer dierbaar. Het heeft me al zo vaak lekker warm gehouden. Heerlijk. Het kan overal tegen. Alleen niet tegen nat worden. Dan gaan de veertjes plakken. En ik heb een mummieslaapzak. Ideaal. Als je hoofd warm blijft krijg je het niet koud. Dus als het snachts afkoelt trek ik die hele muts over mijn hoofd zodat er alleen een ademgaatje overblijft. Heerlijk. Ik werd natuurlijk wel op tijd wakker. Dat ritme zit er nu eenmaal in. Langzaam eruit. Opruimen. Om half 9 was ik klaar voor vertrek maar beneden aan de straat zou ik wel wat eten kunnen kopen voor het ontbijt. Daar ging ik. Bij de uitgang van de camping keek ik nog eens goed rond. En wat zie ik daar staan. De aanwijzing voor de Via Francigena. Recht voor de camping. Gisteren helemaal overheen gekeken. Wat stom. Ik heb vervolgens niets met die aanwijzing gedaan. Had andere plannen. En dat was toch proberen Lausanne te bereiken om daar weer naar de camping te gaan. Stukje voor stukje. Dus ik tikte op Google Maps het éérst volgende plaatsje in richting Lausanne op een kilometer of 5/6. En daar liep ik dan heen. En dat heb ik eigenlijk zo de hele dag gedaan. Die rechtstreekse weg voerde me over paadjes, paden, weggetjes en wegen. Sommige heerlijk om te lopen. Sommige niet verantwoord. Bij een stuk weg dacht ik dat hij heel mooi zou zijn want op Google Maps stond een groen stippel lijntje. In mijn verbeelding liep ik op een prachtig rustig pad onder de bomen en naast het water. Helaas het tegendeel was waar. Maar uiteindelijk rond 18.00 uur kwam ik dan toch op de camping aan. Ik had me van te voren nog een beetje druk liggen maken want ik meende ergens gezien te hebben dat er geen tenten mochten staan. Onzin dus. Een camping zonder tenten. Dat is niet mogelijk. Maar het hield me toch bezig, dat laatste kwartiertje. Zo ja. Wat dan….. Bij aankomst bleek daar natuurlijk helemaal niks van waar te zijn en ik kon zo een plekje uitzoeken. Geen probleem. Maar eerst 5 minuten rust. Ik had de pijp leeg na 30 kilometer, 26 graden en weinig rust. Toen de tent opgebouwd, was het lekker douchen. En toen rammelde mijn maag alweer dus naar het restaurant om de hoek. Eten. Daarna nog even gekeken of ik mijn powerbank ergens veilig in kon pluggen om hem op te laden. Heb de powerbank toch maar bij de receptie afgegeven want dat was het veiligste. Terug de tent in en slapen. Het was mooi geweest.

Woensdag 6 september, heen en weer
Ik kon heerlijk uitslapen. Hoefde lekker niet weg. Want een relax gevoel. Dus ik draaide me om 7 uur nog eens lekker om. En dat deed ik ook om half 8. En om 8 uur. En om half 9. En toen had ik er schoon genoeg van. Ik wilde wat doen. En mijn maag begon te knorren. Dus er toch maar uit. Eerst liep ik naar het toilet en zag dat het dames gedeelte ineens afgesloten was. Dat komt omdat het seizoen voorbij is en het rustiger wordt. Had ik daar nu mijn powerbank liggen dan had ik toch mooi een probleem gehad. Gelukkig lag ie bij de receptie waar ik hem zo op kon halen. Dat heb ik dus ook gedaan toen alles zover was dat ik kon gaan. Nog een kopje koffie bij vertrek en ik had besloten om een gedeelte van de route alvast te lopen. Lekker rustig. De camping lag in het westen van Lausanne. Best nog wel een eindje vanaf het centrum. Dus rustig, lekker langs het water op. Soms een stukje over de weg omdat de huizen, zwembaden tot aan het water lagen. En toen was ik in de haven van Lausanne. Daar waar de veerboten vertrekken. Ouchy. Ik had besloten daar even te gaan zitten. Rust. En net toen ik de rugzak neer wilde zetten zag ik Mark uit de USA. Hem had ik voor Pontarlier gezien, gezellig even mee gekletst en toen was ik doorgelopen omdat hij niet zo snel loopt ivm zijn fysieke problemen. Maar nu was hij vóór mij. Ik had gisteren 30 kilometer gelopen. Hoe kreeg hij dat voor mekaar. Hij vertelde dat hij een andere route gelopen had. Via Jougne. Dat is bij Pontarlier recht naar beneden, zuidwaarts. En ik heb natuurlijk een bocht gemaakt. Richting Yverdon. Even hebben we samen gezeten. Hij nam de boot naar Vevey. Ik rekende uit dat hij nu zeker 2 dagen voor mij is. Ben benieuwd wanneer ik hem weer zie. Ik heb mijn pad vervolgens langs het water vervolgd tot aan Lutry. Vanaf de camping ongeveer 8 kilometer. Daar ben ik weer op de trein gestapt, terug naar Lausanne. Harry en Toon zouden immers komen en we hadden iets gereserveerd voor 2 nachten. Ergens ten Noorden van Lausanne. Het plaatsje Epalinges. Dus mijn plan was om nog even naar het historisch centrum van Lausanne te gaan. Daar de kathedraal te bezoeken en een stempel te halen en dan de metro te pakken om naar het slaapadres te gaan. En misschien nog even aan de blog te werken. De kathedraal werd bezocht maar toen ik buiten de kathedraal op een bankje van het uitzicht aan het genieten was raakte ik in gesprek met een meisje. Ze vertelde dat ze dierenarts was. Woonachtig in Berlijn en nu voor een congres in Lausanne was. Ze was 33 jaar en zou ik graag eens zo aan de wandel gaan zo als ik gedaan had. Leek haar heerlijk. Op een gegeven moment was het toch tijd om die metro te zoeken. En ik had geen idee hoe het werkte. Ik kon wel vinden waar de metro was. Iemand verwees me naar de juiste ingang. Ik heb gekeken waar ik kaartjes moest kopen maar zag niks. Dus het werd zwart rijden in de hoop dat niemand er iets van zo zeggen. Op metro station Croisette aangekomen zou ik met de bus naar het slaapadres kunnen. Maar ik had geen idee welke bus en ik zag op mijn TomTom dat het maar 2.2 kilometer was. Ja en wat doe je dan als je toch niet zo heel veel gelopen hebt. Ja. Dan loop je toch gewoon. Hoef ik ook niet moeilijk te doen met die bussen. Ja. Dat heb ik geweten. Het stuk van station Lausanne naar de kathedraal was steil omhoog. En nu moest ik alweer omhoog. Had ik toch maar die bus gepakt. Och ja. Ik was in ieder geval als eerste bij de slaapplek. Het was een AirBenB adres. Mensen die een verdieping leeg hadden waar wij konden slapen. Betaalbaar. In Lausanne is niks betaalbaar. Toen ik er een half uurtje was kwamen Harry en Toon aangereden. Héérlijk om Harry na 6 weken weer te zien en vast te houden. Fijn om weer bij te kletsen. Fijn om weer uitgebreid te kunnen douchen en vervolgens weer een gewone spijkerbroek aan te kunnen doen. Lekker eten samen en fijn om savonds samen weer in een gewoon bed te stappen. Dat was op tijd. Want na alle omzwervingen en steile hellingen en spanning van het wederzien was ik savonds erg moe. En gingen we die avond op tijd naar bed. Veel eerder dan we normaal gewoon waren.