Beren

Maandag 28 augustus, Rioz
Planning vandaag Rioz. Het moesten 28 kilometers worden. Voor minder kon ik geen camping krijgen. En dat wilde ik toch wel erg graag. De wekker werd op 6 uur gezet. En toen die af ging draaide ik me toch nog even om. Het was zo vroeg. Maar dat was niet voor lang. We uit. Opruimen eten, etc. Bij het naar de wc gaan bleek ik ook nog aan de diaree. Balen. Geen scheten laten vandaag. Bij het opruimen van de tent bleek er ook nog iets mis te zijn met de tentstok. Ik heb er maar één die ik in stukjes op kan vouwen. Als ik de tent opbouw komt de stok een beetje onder spanning te staan. Toen ik dus de tent af wilde breken knalde er iets en was de tentstok niet meer rond maar er zat een haakse hoek in. In het halfdonker kon ik niet zien wat er gebeurd was en heel voorzichtig heb ik de tentstok eruit gewurmd. Ik kon niet zien wat er gebeurd was. Ik heb verder alles opgeruimd en het probleem verschoven naar de avond. Dan zou ik wel zien. Pas om 07.30 uur was ik zover dat ik aan kon lopen. De camping lag aan de rand van Vesoul. Daarom hoefde ik gelukkig niet de hele stad door. Maar zelfs dat kleine stukje was erg erg druk. Ik moest over een groot spoorwegemplacement heen. Daar stonden heel veel treinen. Allemaal uitgerangeerd. Ik heb snel de drukke wegen verlaten en de landelijke opgezocht. De drukke wegen heb ik die dag niet meer gezien tenzij ik er overheen of er onderdoor moest. Ik liep tussen akkers. Weids. Door bossen, soms over kleine paadjes en het lastigste was wel deze dag, een witte, ruwe, losse stenen landweg. Het was ergens rond 15.00 uur. De zon brandde op de weg. Ik moest steeds kijken waar ik mijn voeten neer moest zetten. Ik werd er bijna sneeuwbuien van. Ik draag wel een pet maar geen zonnebril. En als het meeste licht dan van beneden komt is dat lastig. Maar goed. Geen verdere gekke dingen deze dag. Heb regelmatig even gerust en eenmaal bij iemand aangeklopt voor wat water. Daar heb ik meteen een héle liter fles water leeggedronken en ondertussen even met de katjes gespeeld die het dochtertje steeds kwam brengen. Rond 16.00 was ik in Rioz. Daar ben ik eerst naar de supermarkt gegaan. Liter cola, liter appelsap. De appelsap heb ik in de winkel al half opgedronken. De andere helft meteen op de camping voordat ik de tent had gezet. Ook had ik nog een bak salade gehaald zodat ik savonds niet meer naar een restaurant hoefde te gaan. Fruit toetje en kaas en ik kon weer vooruit. Toen ik de tent op wilde zetten kwam ik het probleem van deze morgen tegen. In een van de stokken zat op het uiteinde een scheur. Dus zodra deze onder spanning kwam zou die verder uitscheuren. Ik heb bij de receptie plakband gehaald en dat om het uiteinde gedaan. Het heeft gehouden deze nacht. Even in de toekomst in de gaten houden. Ik heb nog één reserve stuk bij me. Maar dan moet ik wel de hele verbinding uit elkaar halen. Ik weet niet wat het verstandigste is. Nu maken of op het moment dat het echt verkeerd gaat. Daar ga ik nog een paar dagen over nadenken. Door alle inspanningen deze dag was ik helemaal toto-loss. Dat wreekt zich op mijn humeur en ik zat er even helemaal doorheen. 28 kilometer op zo’n warme dag is te ver voor mij. Dus savonds zat ik in een dip. Allemaal beren op de weg. Ik ging over op een nieuwe landkaart met andere verhoudingen. Zou ik die wel snappen? Waar moest ik morgen toch naar toe lopen? Wat is het verstandigste? Overmorgen Besançon in. Grote stad. Help!! Zou ik de Via Francigena goed op kunnen pikken? Kan ik die Sint Bernard wel over? Is die niet te hoog en gevaarlijk? Italië. Help? Gaat me dat wel lukken? Mijn heup doet pijn. Mijn schoenen zijn bijna versleten. Er moeten nieuwe komen? De blaar op de zijkant van mijn rechtervoet doet zo’n pijn. Allemaal beren in mijn hoofd. Ik besloot om de volgende dag maar 14 kilometer te lopen. Om mijn heup te ontlasten. Bestemming werd dus Voray sur L'ognon. Daar was ook een gite D'etappe. Daar zou ik wel kunnen slapen. De blaar op de hak werd doorgeprikt een draadje met betadine doorgehaald in verband met de warmte moest ik extra voorzichtig zijn. En voor de nacht een pleister erop. Er werd geen wekker gezet. Eerst maar eens tot rust komen.

Dinsdag 29 augustus, Rustig aan
Toch nog op tijd wakker maar goed geslapen. En dat was al een heleboel. Dus ik besloot eerst de boel maar eens op te ruimen. Alles even op het bankje. Toen mezelf lekker opgeknapt, gegeten, de baguette bij de receptie opgehaald en rustig aangelopen. Ik ben om de 2 à 3 kilometer even gaan zitten. Even niks. Op een gegeven moment kwam de afslag. Of naar de plaats die ik uitgezocht had. Of naar de camping van Besancon. 22 kilometer. Nee. Ik moest rustig aan doen. De temperatuur zou oplopen tot 35 graden en tussen mij en de camping zat een flinke berg. Niet doen dus. Rustig vervolgde ik de weg. Ergens heb ik Eric van Tits Schoenen opgebeld. Ik moest nog nieuwe schoenen hebben. De zolen van de schoenen waar Ik nu op loop zijn op de hak al flink aan het verslijten. Terwijl ik zo voorzichtig loop. Niet sloffen bedoel ik. Ik ga bijna altijd mijn wandelschoenen daar halen. Ik heb de situatie uitgelegd en het was geen probleem. Als ik de gegevens van de schoenen op zou sturen kon hij kijken en / of bestellen en ervoor zorgen dat Harry ze op kon halen voordat hij naar Zwitserland zou komen. En voor dat de dag om was had ik al een mail van Eric terug en kon kiezen uit 4 kleurtjes van de schoenen die ik nodig heb. Ik heb alweer een stel uitgezocht en nu maar kijken of het vervolg ook allemaal zo snel gaat. Alweer een beer opgeruimd! Onderweg stond ik even op de telefoon te kijken. Ik zag dat er voor mij een auto aan de kant werd gezet maar er kwam niemand uit. Toen ik weer aanliep stapte er een vrouw uit die mij meteen aansprak. Of ik niet íets wilde drinken. Omdat het zo heet was. Ik zei ja natuurlijk. Glaasje koud water gaat er altijd in. Daar kreeg ik eerst een ijsje. Toen veel koud water en nog een kopje koffie na. Ze wilde met mij naar een winkel eten kopen en nog veel meer. Ik heb alles afgewimpeld. Ik dacht alleen, ik moet niet te laat bij de gite aankomen. Het wordt te heet. Dus toen de koffie op was ben ik gegaan. Nog een paar kilometer. Er was plek in de gite. Dat voordeel heb je als je later in het jaar gaat. Alle campings waar ik heen ga, zijn zo goed als leeg. Het seizoen is duidelijk voorbij. De gite lag tegenover een heerlijk plekje aan de Saone. Daar heb ik smiddags lekker ge-zond en gezwommen. Het was een plek waar je niet mocht zwemmen. Heel begrijpelijk. Nu stond het water laag en was het redelijk rustig. Maar als het water hoger is, werd er op die plek veel gekanoed . Er hingen allemaal van die stokken boven het water wat je ziet bij wild water kanoën. Op de plek waar gezwommen werd, waren veel plaatselijke bewoners aan het zwemmen en ik ging er op het onderzeil van de tent gewoon bij liggen. Een echte rustdag. Blij dat ik toch de kortere route genomen heb want smiddags kwam de temperatuur uit op 34 graden op mijn telefoon. Het bleef nog lang warm. Ik had in mijn tas nog een pakket van dat outdoor-eten. Dat heb ik klaar gemaakt. Het was macaroni. Ik heb er een vers appeltje doorheen gesnipperd en toen was het goed te eten. Na het eten een kort avond wandeling en toen weer terug naar de gite. Ik dacht dat ik alleen was. Maar dat was niet zo. Er was nog een man. Hij vertelde me dat hij bouwvakker was. Werkte 4 dagen, 10 uur per dag. Hij sliep en at in de gite omdat hij in het zuiden woonde. Het beviel hem goed zo. Het was warm die avond en nacht. Ik denk dat ik daarom zo onrustig geslapen heb.

Woensdag 30 augustus, Besançon
Ook vandaag stond er maar 14 km op de teller. Rustig aan. Even acclimatiseren. Na vandaag is de hitte gelukkig voorbij. Nu is het ook weer 28 graden met sluier bewolking. Ik ben via Tallenay naar Besançon gelopen. Heb dus een flinke klim gedaan. Dan zweet ik me weer het apelazarus. Andere optie was vanuit de gite, via de drukke doorgaande wegen vol met auto's en vrachtwagens. Dus ik heb voor de rustige maar zwaardere optie gekozen. Daar heb ik helemaal geen spijt van. De klim was heftig maar daarna volgde een héle lange afdaling en bijna allemaal door het bos. Dat was fijn lopen. Het was een smal asfaltweggetje. Het laatste stuk door de stad was via rustige buitenwijken. Alleen maar naar beneden. Met het bereiken van het centrum heb ik weer een beer afgeschoten. Ik was dus mooi op tijd in de stad. Het historisch centrum dat ligt in een bocht van de Doubs. Dit centrum is niet zo heel groot. Groot zijn de buitenwijken die er allemaal omheen gebouwd zijn. De Doubs slingert zich door de valleien en heel vroeger is er ooit een grote citadel gebouwd. Net boven de vallei. In de vallei kwam toen op de vruchtbare gronden eerst de boerderijen. En dat werd meer en meer uitgebreid. Besançon is een héle grote stad. Ik heb het historisch centrum eerst op mijn gemak bekeken. In een uur tijd ben ik 5 kerken binnen gewipt. Allemaal met hun eigen identiteit. Bij een kerk kon ik een museum bezoeken. Gratis. Van allemaal mis-gewaden. Vol ontzag heb ik de borduursels bewonderd. Wat een monnikenwerk is dat geweest. Het was erg leuk om te zien. Tevens liet iemand mij zien hoe men deze in speciale ladekasten liggend opbergen. Het leek alsof het normale platte lades waren, maar men draaide een lade eruit in plaats van er uit te trekken. Heel apart. De lades draaide dus rond een middelpunt. Als laatste heb ik de kathedraal Saint Jean bezocht. Met het voornemen om daar een stempel te halen en een slaapplaats te regelen. Er was niemand in de kathedraal. Ik moest 1 euro betalen om de lichten in de kerk aan te maken. Heb ik maar gedaan omdat ik toch wat foto’s wilde maken. Vervolgens ben ik net zolang ergens achterom gaan lopen totdat ik iemand tegen kwam die me kon helpen. Hij verwees me een klein stukje terug voor de stempel. Net achter Porte Noir. Een oud monument. Een groene deur. Dat klopte. Het viel totaal niet op. Ik drukte op de bel. Er zat een camera achter en ik liet mijn Credential zien. Dat is een pelgrimspaspoort. De deur ging open en ik kon doorlopen naar een receptie. Daar kreeg ik mijn stempel en toen heb ik natuurlijk nog héél zielig gevraagd of ze een plaats wist waar ik kon slapen. Na enig beraad en wat telefoontjes kon ik naar het Diaconessenhuis. Ik moest er wel voor betalen maar had op één plaats, Avondeten slaapplaats en ontbijt. Hoefde ik nergens meer heen. Heerlijk onderdak. Dus het Diaconessenhuis werd opgezocht. Ik vertelde dat Madame Isabella had gebeld en het was in orde. Na alle administratie afgehandeld te hebben werd ik rondgeleid en naar mijn kamer op de derde verdieping gebracht. Een mooie grote kamer met toilet en douche. Terwijl ik aan het douchen was begon het gigantisch te stortregenen met hagel daarbij. Je snapt dat ik erg blij was dat ik warm en droog zat. Na de bui toch nog even rondje centrum gedaan en op tijd terug want de poort ging dicht om 18.00 uur. Om 19.00 was het avondeten. Ik verwachtte een zaal vol omdat er wel voor 30 personen gedekt was. Maar we zaten maar met z’n zessen. 3 Vietnamese, 2 heren en ik. Ik vroeg nog of er vaak pelgrims overnachten. Dat was niet het geval. Na het eten terug naar de kamer. Laat eten heeft het voordeel dat er al een stuk van de avond voorbij is als je naar je kamer gaat. Dan is het enkel in dit geval nog blog bijwerken, ff lezen en slapen. Ik heb vanmiddag al mijn voorbereidingen op de landkaart gedaan voor de route richting Zwitserse grens. Met behulp van de site; https://hiking.waymarkedtrails.org/ kan ik zien waar de route heen gaat. Ik pak hier weer een GR59 op. Deze gaat in de richting van Pontarlier. Als het goed is wordt het vanaf morgen weer streepjes volgen. Rood-wit. Ik ben benieuwd. Ook heb ik al een paar plaatsen gezien met een gite D'etappe. Als dit regen weer aanhoudt was ik niet van plan in de tent te slapen als het niet nodig is.