30 en meer

Vervolg vrijdag 25 augustus
Nee René. Ik heb helaas geen witbiertje genomen. De bar was nog niet open. Ik moest het doen met mijn eigen flesje water dat ik zelf meerdere keren heb bij getapt. Ook ik had last van dat laatste stukje, maar dan gaat het rustig aan en elke berg heeft zijn hoogtepunt. Deze ook. Savonds schoof ik aan bij Hugo. Ik zag hem met landkaarten in de weer en hoorde dat hij Nederlands sprak. Hij vertelde ook dat hij met de fiets moeizaam boven was gekomen. Hij is student aan de Kunstacademie in Zwolle en voor zijn studie moest hij op reis. Hij had ervoor gekozen om vanuit Zwolle op de fiets naar Barcelona te gaan. Elke dag zo'n 100 kilometer. Ik geef het je te doen. Toen hij Nederland uit fietste ging zijn telefoon al stuk. Hij moest alles op de kaart doen. Dat zou voor mij dus een regelrecht drama zijn. Ik doe alles op de telefoon. Bijna alles. De kaart die hij wat was ook nog eens te groot. Hij miste heel veel plaatsen en fietste dus maar op gevoel naar het Zuiden. Hartstikke knap. Ik heb mijn kaart er maar naast gelegd om hem een stukkie op weg te helpen. We hebben samen nog even zitten eten en kletsen over waarom je dat nu doet. Hij met zijn opleiding en waarom ik dit nu doe. Voor mij is het even uit het allerdaagse stappen. Niet steeds hoeven rennen; dit moet nog en dat moet nog. Even back to basic. Even andere ontmoetingen hebben. Even dingen doen die je in je eigen alledag niet doet. Normaal sta ik niet zo snel bij een vreemde man onder de douche.

Zaterdag 26 augustus Chambre'hotes
Hugo en ik hadden gelijktijdig de tent opgeruimd. Hij stond aan de andere kant en zag hem vertrekken. Een zwaai en hij was weg. Hij zou de Saone gaan volgen en mijn doel was Conflans sur Lanterne. Daar zou ik Willy van de Weijer ontmoeten en we zouden samen ergens gaan eten. Er moest ook nog overnacht worden. Voor mij geen probleem maar waar moest Willy slapen. Ik had de avond daarvoor al naar een Chambre d'hotes in Dampierre gebeld. Een Chambre'hotes is plek waar je kunt eten slapen en ontbijten. Helaas was deze plek al vol. Ik wist zogauw ook niet waar we heen konden maar ik dacht: Willy heeft een auto. Dan ben je zo 10 kilometer verder. Stelt niks voor. Dus als we elkaar ontmoeten kunnen we bespreken waar we slapen en dan rijden we daarheen en de volgende dag zet Willy me gewoon neer op de plaats waar ik ingestapt ben. En toen ik zo lekker aan de wandel was liep ik in Anjeux tegen een Chambre'hotes aan. 10 kilometer boven de ontmoetingsplaats Conflans sur Lanterne. Ze spraken Duits en ik heb gevraagd of er nog plek was voor deze avond. Ja dat was. Ik heb ze de hele situatie uitgelegd. Dat ik eerst nog 10 kilometer moest lopen. Daarna Willy zou treffen. Ergens. En dat we daarna weer terug zouden komen. Het was allemaal geen probleem. Ik kreeg de sleutel mee. Zou het heel erg later worden dan zouden ze met het eten daar rekening mee houden. Wat een goeie service. Hij liet me de kamer zien en die zag er prima uit. Ik stiefelde daar met mijn rugzak gewoon naar de tweede verdieping. On plaats van hem even af te gooien. Zo vergroeid met mijn rug zit die rugzak inmiddels. Ik liep verder. Was mooi op tijd in Conflans. Heb nog even gespeeld met de gedachten om door te lopen maar het was warm en ik had een heerlijk plekje aan een stromend watertje gevonden waar ik héérlijk met mijn voeten in kon. Tijdens de wandeling naar Conflans heb ik nog een stukje samen gelopen met een Duits gezin. Zij hielden een 5-daagse vakantie met paard en huifkar. Het was geweldig om te zien. Het paard sjokte heel rustig. Het was mooi weer. De kinderen sprongen op en af de huifkar. Alle auto’s moesten op de rem en het paard ging onverstoorbaar voort. Het was heerlijk om te zien. Maar omdat zelfs mijn tempo hoger lag ging ik er vandoor en liet paard, wagen en gezinnetje achter. Met Willy heb ik een gezellige dag gehad. Toen ik in Conflans aankwam had ik er 18 km opzitten. Dus heerlijk relaxed. Met Willy heb ik eerst samen zitten picknicken op dat fijne plekkie in Conflans. Willy had allemaal lekkere dingen meegebracht en zelf had ik ook nog wat. Vervolgens zijn we rustig teruggereden naar Anjeux. Apart om te zien dat ik dat stuk gelopen had. Je krijgt een heel andere beleving als je loopt of in de auto zit. Lekker gedoucht, wandelingetje door het dorp. De oude kerk bezocht en nog lekker gegeten. Al met al een prima daggie.

Zondag 27 augustus, Vesoul
De volgende morgen konden we al om 07.30 uur ontbijten. Zelfs eerder als ik wilde maar ik vond dit prima. De spullen stonden toen al in de auto en tegen 8 uur was het afrekenen en weg. Ik hoefde mijn diner niet te betalen. Kreeg zomaar 15 euro korting. Omdat ik helemaal van huis naar Rome loop. Ze hadden respect voor mij. Hoeft natuurlijk niet want ik ben er nog lang niet. In Conflans heb ik nog een boodschap gedaan. Voor de lunch. En toen was het afscheid al weer aangebroken. Ik moest verder. Alleen. 25 km te gaan voor de camping in Vesoul. Altijd lastig afscheid nemen. Dat zijn van die dingen waar ik helemaal niet van houd. Ik ben er erg slecht in. Mijn gezicht richting Zuiden en gaan met die banaan. Een lekker tempo erin. En toen haalde Willy me nog een keer in. Foto’s maken en toen was ik echt weg. Ze haalde me nog een keer in, een zwaai en ze was de heuvel over en ik ploeterde langzaam omhoog. Maar al even later haalde een fietser mij in. Grote rieten hoed, rieten mand vol met pruimen en abrikozen op de rug. Een praatje volgde. Daarna moesten die overheerlijk pruimen en abrikozen geproefd worden. Ze waren heerlijk, om de vingers bij op te eten. En vervolgens kreeg ik zijn adres en verwachtte hij dat ik aankwam. Een paar dorpjes verder. En tuurlijk doe ik dat ook. In Flagy. Rue du Chateu. Ik ben daar door hem en zijn vrouw gruwelijk verwend. Heb zelfs in de zijkamer op een laken op de grond gelegen om uit te rusten terwijl zij de uitgebreide lunch klaar maakten. Ik kon douchen als ik wilde. Heb ik niet gedaan. Dat heeft toch geen zin. Tis rond de 30 graden. Toen de lunch klaar was hebben we gezamenlijk gegeten. Paté, soort hamburger, kaas en kaasbroodje, salade quinoa, sla, brood, heerlijke pruimenvlaai. En nog drinken. Ik mocht wijn maar gezien de kilometers die ik nog moest, durfde ik daar niet aan. Dus het werd dubbeldrank en water. Het was echt verwennerij. Een droge handdoek in de nek en we hebben gezellig zitten kletsen met behulp van pen en papier. En toen kreeg ik het weer op de heupen. Moest weg want ik was er nog niet. Nog 10 te gaan en buiten steeg de temperatuur. Dus de rugzak opgepakt. Gabriel en Françoise uitgebreid bedankt en weg was ik. Doorlopen. Niet nadenken. De warme lucht als een hete föhn om me heen. Zweten. En om 16.00 was ik er. Tent opzetten. Drup drup. Badpak aandoen. Wandelkloffie uitwassen. Ophangen. Zwemmen. Wat is dát dan lekker.