België

Vrijdag 4 augustus.
Vanmorgen samen met Dirk van een goed ontbijt genoten. Al snel begon het weer te kriebelen en wilde ik opbreken. Er moet dan van alles nog gedaan worden. Uiteindelijk 9.00 stond ik klaar voor vertrek.

De GPS die ik mee heb als stappen teller of kilometer teller deed het weer niet. Ik heb constant ruzie met dat ding. Nog even en dan kan die ook naar huis. Dirk liep samen met mij de eerste kilometers van deze nieuwe dag. Het was voor mij een emotioneel afscheid. Voorlopig zal ik geen familie meer zien. Ik ga naar Het volgende land wat ik toch spannend vind.

Dit was het laatste stukkie Nederland. Zou ik de aansluiting op de GR5 goed kunnen vinden? Om 11.30 uur 4 augustus passeerde ik de grens en een half uurtje later stond ik in Visé. Op de GR5. Had ik me daar nu druk om lopen maken!!

Nu veranderde veel. In Nederland was het kilometers maken. Op de GR5 gaat dat niet. Je volgt netjes het rood witte streepje. Het gaat meteen heuvel op en heuvel af. Soms zo strak om een boerderij heen dat ik amper door de poortjes kom. Ik heb dus ook inmiddels al een scheur opgelopen in een zak die ik aan de buiten-zij-kant van de rugzak draag.

De snelheid is er dus uit. Maar dat is maar goed ook. Hier wordt gewandeld en van de natuur genoten. En dat is ook veel beter dan dat ge-ren. De dag eindigde in de buurt van Barchon. Ik had moeite met het vinden van een plekkie.

Om 4 uur ben je het zat, maar het is dan te vroeg om je tent al zo maar ergens neer te zetten. Dus sukkel ik dan maar een beetje door en mopper op elke heuvel die ik dan weer op moet. Wetende dat er nog zéér véle zullen komen. Uiteindelijk ben ik neergestreken achter een restaurant. En ‘s avonds heb ik met de Wi-Fi van het restaurant de blog bijgewerkt en op het toilet mijn watervoorraad aangevuld. Ik heb er niet gegeten want het was sjiekdefriek. Daar pas ik in mijn wandelkloffie niet tussen. Op de deur zaten allemaal Michelinstickers. Ik was er al voor openingstijd en zodra de gasten kwamen ging ik snel naar mijn tentje.

Daar kan ik me prima vermaken met het typen van de blog en boeken lezen. En nee, ik heb geen e-reader bij, maar wel een app gedownload van de bibliotheek waar ik lid van ben.
Voordat ik het vergeet, wil ik nog iedereen bedanken voor de kaartjes, reacties en alle andere aanmoedigingen die ik gekregen heb en ook nu steeds via de mail ontvang. Ik vind het lief en het ondersteunt mij op deze wandeling . Groetjes Carla.

Zaterdag 5 augustus
Toen ik gisteren avond on mijn bedje lag (slaapzak) hoorde ik nog een hele poos het gejengel van een baby. Alweer een baby dacht ik. Zal toch niet. Doe dat raam dicht dan is het stil. Maar het geluid werd steeds luider tot het overging in een gigantisch gevecht tussen 2 katten. Toen ze uitgevochten waren werd het stil en ben ik gedurende de nacht alleen nog maar gewekt door de regen die bleef vallen tijdens die nacht en ook de ochtend.

En het regende nog steeds pijpenstelen toen ik wakker werd. Dus nog even verplicht doorslapen totdat ik weer wakker werd en vond dat ik er ondanks de regen toch uit moest. Omdat ik een binnen en buiten tent heb kon ik alles wat gedaan moest worden toch in de tent doen. Eten, wassen, tandenpoetsen, alles inpakken etc.

Toen ik alles klaar had bracht ik mijn spullen naar een droog plekkie bij zo’n wegkruis. En haalde daarna mijn natte buitentent nog op. Terwijl ik alles in de rugzak stond te pakken kwam er een man en vrouw in een auto aangereden. Hij vroeg of ik maar Santiago liep. Nee, niet Santiago maar Rome. Geweldig vond ie dat en ik moest persé komen ontbijten bij hem. Hij woonde in de buurt. Goed idee vond ik dat.

Dus ik pakte mijn rugzak op en ging naar zijn huis. Het miezelde harder dan ik dacht en heb snel mijn nieuwe poncho over me heen gegooid. Hij stond klaar bij zijn huis en ik werd hartelijk ontvangen. N volledig gedekte tafel met vlees kaasjes paté en koffie stond klaar. Ik heb er héérlijk van genoten. Snel nog ff toilet en ik kon er weer tegenaan. Het regende nog steeds en dat bleef het de hele morgen doen. Maar ik liep in mijn hele grote poncho-tent en het deed me niks. Ik kreeg alleen in de dorpen alle bekijks. Tsja. Ik liep over hele smalle paadjes, door bossen, door kuddes koeien en soms waren de poortjes waar ik doorheen moest zo smal dat de rugzak af moest om me er door heen te kunnen wringen.

In Olne was mijn grote pauze. Helaas geen bar dus heb ik bij de plaatselijke bakker heerlijke broodjes een crème croissant en een rijstevlaaitje gekocht. N ware calorieën bom. Heerlijk. S middags was het mooi weer en ik vorderde gestaag. Totdat ik plotsklaps de aanwijzingen, het rood witte streepje niet meer zag. Foutje, verdwaald.

Bij navragen wees iemand mij de goede weg maar op de doorgaande weg ging ik toch weer de verkeerde kant op. Toen ik dat door had was ik 1,5 km verder dus dat was dan 3 km extra op de 25 km die ik in gepland had. En tot overmaat van ramp kreeg ik nog een gigantische plensbui over me heen. Die ik gelukkig aan zag komen en op tijd mijn op poncho over me heen kon gooien.

De laatste loodjes van deze dag waren zoals gewoonlijk het zwaarst. Maar ik wilde persé naar Banneux. Dus die knop om en gewoon doorlopen. Het stuk omhoog door het bos begon al donker te worden vanwege de weersomstandigheden.

Maar rond 18.00 was ik er dan toch en een half uurtje later had ik mijn slaapplekje gevonden. Hostellerie Chaityfontaine. Een groepsaccommodatie. Er zat een groep wielrenners uit Kopenhagen. En ze hadden nog wel een plekje voor mij. Heerlijk in een echt bed. Douche en mee mogen eten. En ontbijt morgen. Ik heb n kamer op de vierde verdieping. Op de avondzon kant. N dakraampje. Kantelraam. Dus het eerste wat ik deed was mijn zeiknatte tent op het dak naar buiten gooien. Kon hij mooi drogen op het warme dak en in de avondzon. CreaThea.

Bij het typen van deze blog heb ik een koude, natte zakdoek op mijn knieën liggen. Ze zijn een beetje oververhit. Komende dagen ga ik het echt rustiger aandoen. Er komen ook een aantal grote hoogteverschillen die ik overbruggen moet.