Ardennen

Zondag 6 augustus
Op deze zonnige zondagmorgen ben in na een goed ontbijt weer vertrokken uit de hostellerie Chaityfontaine. In Banneux. En voor een volpension ben ik gelukkig niet teveel geld kwijt geweest. Ik heb de baas moeten beloven dat ik niet in de bossen van de Ardennen ga ‘wild’ kamperen. Dat heb ik in ieder geval voor de komende 3 nachten beloofd. Dan zie ik het wel weer.

Ik heb op de blog het verslag van de afgelopen dagen gezet maar de foto’s wilden niet. Dan maar later. Rustig ben ik aangelopen, eerst naar de bedevaartplaats. Het was er nog rustig wat ik wel zo fijn vond. Even ben ik er gebleven om mijn ding te doen. Daarna was het weer tijd om te gaan.
De GR5 dook direct de bossen in die zich nu van een andere kant lieten zien. Zonnige oerbossen. Dicht begroeid. Je waant je eeuwen terug. Maar ook dat is maar schijn. Nog geen uurtje later werd ik gepasseerd door een mountainbiker en zag ik joggers en ruiters. Het was een erg rustige dag. Echt zondag. Ik volgde de streepjes en liep te mijmeren.

Plots viel het me op dat ik de zon op de rug had. Dat is fout. Bij het volgende dorpje checkte ik met de kaart en Google Maps waar ik zat. Verkeerd dus. Na nog eens goed kijken en nadenken wist ik waar het verkeerd gegaan was en hoe ik terug 'en route' moest komen. Extra 3 kilometer. Beter opletten dus.

En zo ging de zonnige zondag voorbij. Genietend van het mooie weer. De fraaie uitzichten en de zondagse rust. Behalve veel mountainbikers zag je niet veel. Ik arriveerde rond 16.00 uur in Spa. N complete cultuurshock. Druk druk druk. Ik was er dus direct klaar mee. Volgde snel de streepjes en zocht in een zijstraatje een rustig cafeetje op voor ‘n kop koffie.

Onder het genot van de koffie heb ik bekeken waar de camping lag waar ik naar toe wilde. Dat was nog een klein stukje. Weliswaar weer de berg op. Aldaar aangekomen was de tent zo opgezet en was ik uit de broek gescheurd omdat die haringen niet de grond in wilde. Moest ik ook nog eens gaan naaien. Allereerst maar eens het zwembad opgezocht. Koud maar lekker voor de spieren om te zwemmen.

Na een warme douche toch maar eens aan het naaien geslagen. Daarna nog geprobeerd om mijn kromme haringen recht te buigen. Is me helaas niet gelukt. Gelukkig heb ik reserve bij me en die kromme zijn een probleem voor later. Morgen op naar Stavelot.

Maandag 7 augustus.
Ik was al vroeg wakker. Om 06.30 uur. Heb nog even liggen draaien en besloot toen toch rustig op te staan. Dan kon ik rustig ontbijten en opruimen en dan om 8.30 uur bij de receptie staan waar ik wat broodjes had besteld. Tussen Stavelot en Spa zou ik tenslotte geen horeca meer tegen komen.
Zo gedacht, zo gedaan en voor half 9 stond ik te wachten bij de receptie. Het duurde even want hij moest de broodjes nog halen. Ik ging maar eens rustig in de zon zitten. 09.45 was ik start klaar. Op naar Stavelot. Via een achterpoortje kon ik de camping af en zat dan zo goed als direct op de route. De GR5 slingerde zich naast een beekje vol rotsen steil omhoog. Flink klimmen, regelmatig met bruggetjes de beek over en het was prachtig om te zien. Het bos was stil, fris en zonnig. Een genot om daar zo door heen te mogen lopen.

Een eind verder staken 2 reeën het pad rustig over. Het was nog stiller en rustiger dan de dag daarvoor met al die mountainbikers. Toen ik eindelijk boven was kwam ik op schitterend open gebied. Er liep een pad doorheen. Eigenlijk een omweggetje voor mij maar omdat het hier zo mooi is wilde ik dit niet laten schieten.

Het pad werd op een gegeven moment knuppelbruggetje dat slingerde door het veen. Je moest geen stap buiten het pad zetten want dan zakte je helemaal weg. Natuurlijk heb ik nog de uitkijktoren beklommen en toen mijn pad verder vervolgt. Dat voerde vaak door een zeer nat gebied. Je volgde enkel een smal spoor. Springend van steen naar tak, pol gras of steen om geen natte voeten te krijgen. Ik was blij dat ik hier was op een mooie zonnige dag en niet op een regenachtige. Dan zou het een grote blubzooi zijn.

Gelukkig voerde de GR5 ook over alle andere wegen. Van bospaadje tot rotspaadje. Van asfaltweg tot koeienpad vol met platte flaters. Van weilanden tot het paadje ernaast. Eenmaal heb ik meegemaakt dat ik op zo’n paadje daarnaast moest lopen. Aan de linkerzijde een meidoorn die niet gesnoeid was en zijn takken weelderig over het pad liet hangen en aan de rechterzijde de afrastering met prikkers. Het pad moest ongeveer 50 cm breed zijn maar was op sommige plekken gereduceerd tot 10 centimeter. En ik dáárdoor. Wat moest ik anders. Het kapotte glintwerk dat op het pad gevallen was duwde ik maar naar rechts en dan wrong ik mezelf door het struikgewas. Maar goed. Dit zijn de extremen.

Op deze zonnige maandag was ik na wat geploeter en meestal lekker rustig door de bossen wandelen op tijd in Stavelot. Eerst een bakkie doen. Ff checken waar de Carrefour zit. Boodschappen doen. Diner, avond, ontbijt en lunch werd er ingeslagen en toen was het nog 10 minuten naar de camping waar ik een plekkie kreeg in de volle zon. Dat was héérlijk relaxen. Zelfs heel warm. Maar die zon zou de tent de volgende ochtend ook zo droog zijn.

Dinsdag 8 augustus.
Maar dat van die zon was te mooi gedacht. Toen ik wakker werd hoorde ik het tikken op de tent. Het regende. Geen zon, maar regen. Het tikken hield toch snel op, dus ik denk het valt wel mee. Maar ik kwam er al snel achter dat de binnen kant van de tent kletsnat was. De buitenkant was lang niet zo nat als ik verwacht had. Ik denk dat de grond en het gras waar ik stond ontzettend vochtig is geweest en door de warme zon hoopt zich dat op in de tent. Ik heb nadat ik alles opgeruimd en de tas gepakt had, met mijn doekje zo goed en zo kwaad mogelijk de binnenzijde droog gemaakt .
Maar je ontkomt er niet aan dat je een natte tent inpakt. Het inpakken van de rugzak doe ik altijd op een droog stukkie. In dit geval het toiletgebouw. Ik heb daar nog gezellig staan kletsen met een Limburger die jaloers was dat ik dit kon doen. Maar ik dacht; je moet ook een schroevie los hebben zitten om met zo’n rugzak naar Rome te sjouwen. Tuurlijk is het heerlijk om een eind weg te wandelen als de zon schijnt.

De hele morgen heeft het geregend en heb ik in mijn grote tentponcho gelopen. Het was stil op de landweggetjes en de bossen. Reeën sprongen weg en soms vloog er een grote vogel weg. Jan A. zou zeker geweten hebben wat het voor iets was. Op een gegeven moment heb ik in het bos ook maar mijn regenbroek aangetrokken omdat ik zo nat werd. Tuurlijk begon het een uurtje later op te klaren. De poncho heb ik maar uit gedaan. Maar de broek hield ik maar aan. Ergens heb ik ook nog de zon gezien vandaag. Maar het was maar even.

Aangekomen in Vielsalm begon het weer. Ik ben snel op zoek gegaan naar het adresje waar ik vannacht blijf. Bij Joost en Dina. Hier heb ik lekker kunnen douchen, alles kunnen drogen en Dina had heerlijk gekookt. Voor vandaag ben ik onder dak. Morgen is nog een groot vraagteken.

Ik kan nog steeds geen foto’s plaatsen . Dat houden we tegoed.