Ik kom op gang.

Dinsdag 23 juni
Gelopen van Liebstein naar Weissenberg
25 km, totaal 32 km

Even een losse melding. De foto’s die bij de verhalen moeten komen laten nog even op zich wachten. Zodra het mij lukt om er foto’s bij te plaatsen vul ik de verhalen aan met de bijbehorende foto’s.

Klimmen en héél véél bos.
Na een aantal keren wakker geworden te zijn en weer ingeslapen te zijn, werd ik weer om 06.30 uur wakker. En toen was het genoeg. Tijd om op te staan. Ik ben n uur bezig om aan te kleden, toilet maken voor mogelijk, de tent op te ruimen en daarna alles netjes in de rugzak te proppen. Tussendoor nog n oud broodje van zondag en wat water en toen was het rond 07.30 uur en kon ik op weg. In het begin stram en lastige knie maar naarmate je meer meters maakt verdwijnt dat alles.

Na de eerste kilometer kwam ik voorbij n groot veld peultjes. Ha die zijn lekker. En direct werd het idee geboren om ze zo rauw te eten. Ja inderdaad heerlijk. Vooral die kleinsten waar de bloemblaadjes nog aan vast zitten. Echt lekker knapperig, zoet. Toen ook de wat oudere geprobeerd. Ging ook goed. Lekker knapperig maar je merkte wel dat daar veel meer vezels in zaten. Dit was dus eigenlijk n super gezonde snack. En ik heb daar lekker staan te knabbelen. En toen nog n paar voor onderweg. Mooi.

Daarna dook ik dat bos in. Het was n lekker bos, alles stond goed aangegeven en het was n flinke lange klim. Het regende zweetdruppels en af en toe moest ik stilstaan om bij te komen. Maar ik kwam langzaam maar zeker bij het hoogste punt Hochstein. 397 meter hoog. En toen ik de Turm opgeklommen was kwamen daar nog 22 bij en had ik n prachtig uitzicht over de wijde omgeving. Helaas was de bijbehorende Gasthaus dicht maar toen ik de eigenaar aansprak kreeg ik toch n stempel van hem en mocht ik nog even naar het toilet. Hij heeft zelf de stempel gezet. N vette, maar wel op kop. Ha ha.

Na Hochstein kwam Teufelstein en had ik meteen de 2 hoogste toppen gehad van deze route.
De route liep na enige kilometer weer de bossen uit en ging verder over kleine straatjes en landweggetjes. Je passeerde kleine dorpjes. Niet meer dan n groepje huizen bij elkaar. Ik had bedacht dat ik in Melaune pauze ging houden.

Dat was geen slechte keuze. Bij een pelgrims onderkomen stond n picknick bank met daarbij een soort rustbanken. Daar heb ik heerlijk n tukkie op liggen doen. Ook de 2 resterende broodjes van zondag (!) opgegeten en lekker de schoenen uit gehad. Ik ging uitgerust verder. In Buchholz moest ik mijn water aanvullen. De dame die me water gaf zag dat ik het heet had. Rood hoofd en zweten. Kan nie missen. Goed gezien en ze vertelde me dat er na 100 meter n Swimmteich was. Dus n zwemvijver. Dat zei ze niet tegen dovemans oren. Ik kwam erlangs. Tsja. Dat was zwemmen natuurlijk. Heerlijk afkoelen.

Bij zwemvijver gingen de schoenen uit, broek en sokken uit. De BH ging uit en in T-shirt en onderbroek ging ik het water in. Wat was dat heerlijk. Ik kon lekker afkoelen. Tot in mijn kern zeg ik maar. Maar wat ook heerlijk was dat ik het zweet van 2 dagen van me af kon spoelen en uit mijn T-shirt kon wassen onder het zwemmen. En ook uit mijn haren. Lekker.
Aankleden is daarna altijd wat lastig maar ja, men kan er (helaas) niks van af kijken. 3 kilometer had ik nog te gaan naar Weissenberg. Bij mijn vertrek van het zwemwater had iemand me ingefluisterd dat ik naar de Alten Pfefferküchlerei moest gaan. Een museum. Daar kreeg je koffie met iets lekkers als je het museum zou bekijken.

Daar ging ik dus naar toe. Daar aan gekomen zaten de 2 “Hollandse" pelgrims die ik gisteren had gezien voor de deur en nog n derde man. Die Hollandse bleken geen Hollands te zijn maar ze spraken Duits.

Ik ben het museum binnen gegaan en heb daar rond gekeken. Mooi om te zien wat je allemaal met peperkoek kan doen. De andere pelgrim die bij die 2 zat kwam na mij naar binnen. Hij stelde voor of we samen de koffie konden drinken. Dat vond ik geen probleem. Een flinke mok koffie met chocolade peperkoek erbij. Dat was lekker.

En zo kwamen we in gesprek over het pelgrimeren. Hij stelde zich voor als Thomas. Kwam ergens uit de buurt en had de route al meerdere keren gelopen. Nu wilde hij het een keertje op blote voeten doen. Volgens mij heb ik al eerder gezegd dat die pelgrims toch een apart volkje zijn. Ha ha. Thomas was ook naar Santiago gelopen. Had daar 5 jaar over gedaan omdat hij maar iedere keer 5 weken had. Nu wilde hij graag naar Rome en daar kon ik natuurlijk ook het een en ander over vertellen. Nu liep hij dezelfde route als ik. Maar nu liep hij deze keer op blote voeten. Zijn voeten zaten dan ook helemaal onder de blaren. Volgens hem duurde dat 3 dagen en kon hij daarna verder op de geharde huid. Ik heb hem er veel succes mee gewenst. Ik houd het toch maar bij mijn stevige stappers. Thomas, de blote voeten pelgrim, zal ik deze dagen nog wel vaker tegen komen denk ik.

Mijn slaapplaats was stukje verder op. Ik had daarvoor al gebeld. Ik kon het in eerste instantie niet goed vinden. De afgesproken Kirchschule bleek n oud gebouw te zijn met n museum erin. Er was niemand en na een aantal keren heen en weer gelopen te hebben, gebeld te hebben en n voicemail ingesproken te hebben was ik er klaar mee. Ik zette mijn tent op achter die Schule. Mooi vlak stukkie, rustig. Toen de buurman kwam ff laten weten, maar ik merk steeds meer dat ze hier niet moeilijk doen over wildkampeerders. Fijn toch. In dit dorp zit n winkel en n pizzeria. Dus morgen vroeg heb ik weer brood en vanavond n héérlijke pizza. Ik vind dat ik dat verdient heb.