Mooie dag

Vrijdag 26 juni
Gelopen van Nebelschütz naar Königsbrück
21 kilometer, totaal 105 kilometer
Mooie dag

De kerkklokken luidden vanmorgen om 06.00 uur. Alsof ze iedereen naar de kerk wilde roepen. Mij niet gezien hoor. Zo vroeg. Maar ze riepen me wel uit bed, ik bedoel de slaapzak. Eerst wilde ik niet want het was toch weer een latertje geworden vanwege het gezellige feestje in het dorpshuis. Maar ik bedacht me, als ik vroeg opsta, ben ik op tijd weg. In verband met het weer, wel lekker.

Deze keer had ik lekker koffie toen alles ingepakt was en met wat koekjes erbij was dat mijn ontbijt voorlopig. Om 07.00 kwamen er al kinderen voorbij. Ze waren op weg naar de schoolbus. Jeetje wat vroeg. Nadat ik de thermoskan en wat afval bij de afgesproken boom had gezet kon ik op weg. Eerst langs het winkeltje waar ik gelukkig nog ff naar toilet kon en toen ging het rustig los.

Ik voelde nog steeds de kilometers van de dag ervoor. Gelukkig vandaag niet zover. En zo liep ik rustig naar Kamenz. In Kamenz raakte ik de route kwijt maar als je in dorp of stad bent moet je gewoon naar de kerk lopen. Dat deed ik dus ook. En ging dus lekker pauze houden in de buurt van een kerk terwijl ik dacht dat ik op de markt, centrale punt, zat. Dus niet, kwam ik achter. Maar de rust was er niet minder om.

Zodra ik er aan toe was om verder te gaan ging ik eerst naar het 3 minuten verder gelegen marktplein. Meestal is dit de mooiste plaats in de stad. Er staat een stadhuis aan en vaak mooie gebouwen. Zo. Ook weer gezien en ik kon meteen de goede route weer oppakken. Trouwens op de markt zaten 3 dames die ik herkende als pelgrim/ wandelaars. Ik sprak ze aan om te horen waar ze vandaan kwamen en waar ze naar toe wilde vandaag.
Ja zeiden ze. Ze hadden hier al ontbeten maar ze kwamen al helemaal uit Nebelschütz. Goh zei ik. Wat leuk. Ik ook. Ik had ze onderweg niet gezien. Ik groette de dames, zei tot ziens en liep verder. Altijd leuk waar ze weer ergens opduiken.

Bij het uitlopen van de stad kwam ik nog langs mijn eerste pauzeplaats en daarna kreeg ik mijn eerst lange klim. Het is een hoogteverschil van 100 meter en daar doe je ongeveer 1 kilometer over. Tijdens deze klim door het park zag ik nog een eekhoorn. Het beestje was helemaal niet bang en ik heb er mooi een paar minuten van staan te genieten. Verder ging de route toen een stuk heuvel afwaarts en via landweggetjes liep ik Schwosdorf in.

Het was weer tijd voor een pauze. Het mooiste plekje vond ik op het einde van het dorp. Het was eigenlijk een pelgrims onderkomen. Heerlijk rust. Voordat ik het dorp inliep had ik nog een andere pelgrim gezien. Laat maar gaan dacht ik. Die zie ik vanzelf wel een keertje. Na de rust heb ik bij n garage eerst mijn wandelstok laten maken. Het kurken heeft was los en met n beetje lijm zo weer vast gezet. Gratis en voor niets.

Daarna liep het pad het bos in. Mooi pad, heerlijk bos. Dat is toch echt mijn ding. 10 minuten later zag ik een grote stapel boomstammen. En wie zat daarop? Ja. Die jongeman die net voor me liep. Die andere pelgrim. Ik had sterk het gevoel dat hij op me had zitten wachten. En ja hoor, hij zei het niet letterlijk maar dat bleek wel uit het gesprek. Hij had eigenlijk dit jaar naar Santiago willen lopen. Maar in Spanje zit alles dicht. Ja zei ik. Dat herken ik. Ik had eigenlijk in Noorwegen willen lopen. Hij had 2 maanden de tijd. Maar hij had nu al onderschat hoe vermoeiend het eigenlijk wel niet is. Ja zei ik. Ik weet er alles van. Maar je went eraan. Dat heeft een paar dagen nodig. Hij wilde ook naar Königsbrück. Dus zei ik, tot ziens. We zullen elkaar wel weer ergens zien en ik vervolgde mijn weg. Ik vind het frappant dat er zoveel pelgrims onderweg zijn op deze, vrij onbekende route. Maar misschien concentreert het zich nu omdat Duitsland wel open is.

5 Kilometer door het bos. Veel vogels. Veel vlinders, kleine diertjes die wegschieten. Het zonnetje dat door het bladerdek heen schijnt. En ook nog heel belangrijk, het brede pad dat langzaam naar beneden loopt.

Reichenau, na 5 kilometer was weer zo bereikt. Tijd voor rust. Het plekkie dat ik deze keer vond was gelegen langs een snel stromenwater. Je voelt hem al aankomen. Schoenen en sokken uit. Mijn mooie crocs sandalen aan, en hup dat water in. Lekker, lekker, lekker.

Daarna was het wederom ongeveer 5 kilometer om in Königsbrück te komen. Vanuit het bos een lange weg het centrum in. Ik verheugde me op n bakkie koffie. Iets lekkers erbij omdat ik dat nog niet gehad had deze dagen.

Ik kwam aan op de markt. Het centrum. Wat viel me dat tegen. Helemaal niet gezellig of mooi. Het was maar n saai stadje. Tot nu toe. Ik had verwacht iets koninklijks aan te treffen. Maar niets van dit alles. Ik zag geeneens terrasjes. Wat jammer. Ik had me zo verheugd. Bij het aankloppen van het gemeentehuis werd niet open gedaan dus ik ging maar zachtjes verder. Ik moest eerst maar een nieuw plan maken. Ik wilde slapen bij het Armenhuis hier in de buurt. Dat leek me wel leuk. Had al een paar keer gebeld maar er werd niet opgenomen.

Ik streek neer op een bankje bij een kerk om mijn boekje eens goed te bestuderen en ik moest toch echt ff van die benen af.
Er liep een meisje van de kerk naar een huis heen en weer. Die kon hier wel eens thuishoren. Mevrouw? Mag ik een stempel van u hebben? Ja hoor. Kom maar. En ik hees weer alles op mijn rug. Die stempel had ik alvast te pakken. Dat is één.

Weet u misschien waar ik vannacht kan slapen? Ja hoor. Hier tegen over. Wat zegt ze nu??? Hier tegen over? Ha. Mits er niemand anders ingeschreven had. Want vanwege corona mochten ze maar 1 pelgrim laten slapen. En yes. Ik kon terecht. 1 sofa waar ik op kan slapen. Keukentje. Ik kan zelf koffie zetten. Een badkamer. Ik trok natuurlijk alle kastjes open en álles is er. Wasmiddel voor mijn kleren die een uur in de wind stinken. Wat zeg ik, 1 uur, maak er maar gerust 2 uur van. Handdoek, shampoo etc.

Lekker alles uitgewassen. Mezelf gedoucht. Er stond zelfs een paardenmiddel voor stijve spieren. Met eucalyptus. Dus heb ik mezelf lekker ingesmeerd. Wat een verwennerij. En dat alles voor Spende, of in Spanje donativo, dus wat heb er zelf voor wilt geven. Mijn dag kon niet meer stuk.

Toen alles plichtplegingen gedaan waren ging ik foto’s oploaden . Dat had ik inmiddels geregeld. Ben er minstens n uur mee bezig geweest maar ze willen niet plakken. Ik weet niet of dat komt omdat ik niet aangesloten ben op Wi-Fi of dat de foto’s te zwaar zijn. Maar goed, blijf me best doen en uiteindelijk lukt het.

Daarom maar eerst naar de Lidl. Moest nog wat halen voor het ontbijt van morgen en onderweg. Daarna bij de plaatselijke Doner maar wat gegeten en vervolgens terug om de boodschappen naar binnen te brengen. Ff de was checken die naast het huis stond. Oei!!. De poort zat dicht. Chips, heb ik weer. Ik moet en zou die kleren hebben. Aanbellen maar bij de huisgenoten en toen was het snel gefikst.

Daarna heb plaats genomen achter de kerk. Omdat het daar een mooi rustig plekje is. Maar ook omdat er een pianoconcert gegeven wordt. (Corona waardig.) En waar ik nu lekker van ga zitten genieten.