Ut môs nie mugge

4 juli 2020
Gelopen van Kleinliebenau naar Merseburg, Zscherben.
21 kilometer, totaal 279 kilometer
De Dom

Het bleek nog lang een onrustige nacht. Niet dat ik niet goed lag op mijn matje. Maar de herrie. De herrie van de snelweg die maar door bleef gaan. Ik had verwacht dat het wel minder zou worden maar dat deed het niet. Het leek eerder meer te worden toen alle geluiden om me heen langzaam maar zeker verstomde. Dat was vooral jammer van de camping. Ik vond het een camping met potentieel. Als ze de boel mooi opknapte zouden ze zeker gasten trekken. En pelgrims. Maar er viel ontzettend veel werk te doen. Er was héél véél achterstallig onderhoud. Gastverblijven die overwoekerd waren etc. De gastvrouw vertelde me smorgens dat ze net begonnen waren. Ik heb ze veel succes gewenst.

Toen ik bijna de tent helemaal had opgeruimd kwam de gastvrouw broodjes brengen. Die had ik besteld maar dacht dat ik ze zelf bij haar moest ophalen. Maar ze kwam op het fietsje langs. Heerlijk was dat. 2 warme broodjes. Zelf had ik beleg en wat drinken erbij. Bij het vertrek heb ik netjes de toilet-sleutel afgegeven en de borg, minus de broodjes, terug gekregen. Ik heb ze veel succes gewenst. Ik benijd ze niet, maar het is wel een mooie uitdaging.

De eerste kilometers werden er langzaam door heen gedraaid. In Dölkau ging het bijna fout. Ik liep door een wat moerassig bos. Veel kleine stilstaande watertjes. Het gaf het geheel een mysterieus tintje. De route stond slecht, zo niet aangegeven en met behulp van het boekje en de app Maps.me ging het op tijd goed. Die app: Maps.me is een fijne app. Werkt altijd ook als je geen internet hebt. En álle wandelpaden staan erop. Samen met het boekje is het dan snel uitgezocht.

Op een gegeven moment werd ik een weiland ingestuurd. Moest ik hierheen?? Er liep wel een spoor dus dat volgde ik maar. Allengs werd het spoor breder en breder. Uiteindelijk kwam het uit op een landweg. Deze grindweg heb ik heel lang gevolgd. Er deden me verschillende fietsers voorbij. Dus ik had wel zoiets van dit moet toch wel een belangrijke verbinding zijn. Dat was het ook bleek. Kilometers later, kilometers langs graanvelden gelopen te hebben, kreeg ik een groot meer in het zicht. Echt groot. Het heet de Räßnitze See. Mooi groot ver. En even later liep ik voorbij nog een groter meer, het Wallendorfer See. Eigenlijk had ik een stukje verder een kop koffie in de planning. Maar het was nog maar 11 uur en waarom zou ik niet eerst lekker gaan zwemmen. Ja dat heb ik dus heerlijk gedaan. Lekker afgekoeld.

Daarna liep ik door naar Löpitz. Ik heb daar geen koffie meer genomen maar n Uiensoep met wat brood. Ook goed. Het volgende doel, na de soep was de Aldi. Het is zaterdag. Vorige week zat ik met die openingstijden te klooien, maar nu had ik het goed nagekeken. Ik wist dat de Aldi tot 20.00 open zou blijven. En dat kwam mij héél goed uit. Ik wilde na mijn doel; Merseburg, nog n stukkie doorlopen. Dat scheelde mij weer kilometers de volgende dag. Dan zouden ze beter verdeeld zijn over 2 dagen.

Dus boodschappen gedaan bij de Aldi. Weer extra gewicht erbij voor een aantal meters. Daarna met die overgrote tas door naar Merseburg. Daar wilde ik de Dom bekijken. Ook daar kwam ik weer netjes op tijd voor aan.
Ik hoefde geen entree te betalen omdat ik Pelgrim ben en kreeg nog een stempel in mijn paspoort. De rugzak werd in een hoek gegooid en ik kon de Dom in. Mooie oude kerk. Met klooster gangen. In de kerk wilde ik foto’s maken . Kwam er een medewerker aan en die vroeg of ik allergisch was voor foto’s maken . Ik moest hem 2 euro betalen om foto’s te maken. Ik snapte het er niks van. Die 2 euro heb ik niet betaald en de rest van de tijd heb ik stiekem foto’s gemaakt . Er liep trouwens nog een Japanner rond en die maakte volop foto’s . Dus waarom hij wel en ik niet? Maar de Dom en alles er omheen was indrukwekkend om te zien. Als ik geen pelgrim ben dan heb ik iets meer rust om zoiets beter te bekijken. Dus nu ook weer, tis voor de volgende keer als ik in de buurt ben. En daarnaast heb ik de afgelopen 10 jaar al zovéél kerken en kloosters gezien……. Ze hebben allemaal op hun eigen speciale wijze wel iets.

Na de Dom was het eindelijk tijd voor die kop koffie die ik nog steeds niet gehad had. Het eerste terrasje zat vol. Door naar de volgende waar ik voor €1,30 een hele grote volle beker kreeg. Dat is nog eens waar voor je geld.
Na de koffie rustig opgedronken te hebben ben ik nog op zoek naar waar???
Dat is altijd het moeilijkste moment van de dag. Als je op zoek moet naar een slaapplek. Als je dat van te voren geregeld heb dan loop je er naar toe en ben je klaar. Nu is het zoeken. Tis net als met één bankje zoeken. Misschien zit je op de volgende bank wel beter.

Maar ik liep Merseburg uit. Wilde niet in de stad vanwege de drukte, maar wilde ook nog een paar km maken in verband met de km’s van de volgende dag. Op het einde van Merseburg kwam ik door een gezellig dierentuin. Voldoende leuke stekkies voor de tent maar veels te druk met papa’s en mama’s en kleine kindjes. Dus maar weer door. Toen liep ik tussen de laatste huizen zeg maar industrie van Merseburg. En niet zomaar industrie. Dit was oud. Oost Duits of verder terug. Beton staal en rotzooi. Ook als mij pad door een groen strook gestuurd werd was het vies. Alles werd er gedumpt. Hier wilde ik absoluut niet blijven.

En zo regen er weer een aantal kilometers aan elkaar en werd het later, en later. Het volgende dorpje kwam in zicht. Zscherben. Dat móest het worden. Maar de route boog zich net voordat ik het dorpje in wilde lopen naar rechts af. Ik was er klaar mee en heb toen die hele route maar links laten liggen en liep rechtdoor het dorpje in. Ik liep net zolang tot ik een geschikt veldje vond. Dat klinkt heel lang, maar dat was het niet. In meters tenminste, voor mijn gevoel wel.

Daarna aangekomen bij een mooi veldje kwam nog een nieuwsgierig oude man een poosje buurten. Het gebruikelijke verhaal mijnerzijds maar zijn verhaal was veel interessanter. Hij bleek een Rus te zijn. Geëmigreerd in 2000. Hij woonde ongeveer 700 kilometer van Japan vandaan. Hij had een heel verhaal over facisme wat ik niet helemaal kon volgen en dat hij geëmigreerd is met zijn dochter. Hij kwam hier en hier was het de hemel op aarde. Helemaal gelukkig. En fietste hij een beetje rond en vond alles wel goed. Hij was hier gekomen toen hij 60 jaar was en was hij dus 80. Een speciaal mannetje.

Maar goed de tent moest nog opgezet worden. Ik moest nog van dat extra gewicht af, dus ik moest nog een hapje eten. Er moest nog extra water gehaald worden bij de buren. Daar doen ze nooit moeilijk over. En als ik zeg dat mijn tentje hier een nachtje staat halen ze een keertje de schouders op en vinden het wel goed. Deze buurman is even meegelopen naar de tent en haalde daarna zijn schouders op.

Na het eten en het belletje van Harry is het weer blogtyp tijd. Daar ben ik altijd wel een poosje mee bezig. Met één vingertje op de telefoon. Ik maak elke dag een words-document aan. Daar typ ik het verhaal in. De volgende dag lees ik het nog door of het leesbaar geschreven is en probeer nog fouten eruit te halen en dan kan het in de middag een keertje op de blog. Leuk toch.
Voor nu zeg ik. Welterusten. Morgen weer een nieuwe dag. Houdou.

Na(cht)schrift
Gedurende de avond en nacht kwam ik er achter dat ik compleet lek gestoken ben door muggen. Ik weet dat er ergens veel muggen zaten maar waar precies weet ik niet. Ik verdenk dat bosje in het begin van de route waar ik bijna verkeerd liep. Daar heb ik ze flink van me af moeten slaan. Gedurende de dag had ik wel jeuk maar er geen aandacht aan besteed. Nu tijdens avond en nacht begint het te kriebelen en voel ik overal grote muggenbulten op mijn benen armen en rug. Dus ze zijn zelfs tussen de rugzak ingekropen, de rotzakken. Nu moet ik proberen mezelf niet te krabben. Oei oei. Als dat maar lukt.