Saai

Zondag 5 juli 2020
Gelopen van Zscherben naar Freyburg
24 kilometer, totaal 303 kilometer
Saai

Ja. Meer heb ik vandaag eigenlijk niets te vertellen. Ik vond het maar een saaie dag. Maar ik zal bij het begin beginnen. Vannacht kwam ik tot de ontdekking dat het volle maan was. Ik werd wakker. Kon niet meer slapen, moest nodig en zag dat het volle maan is. Het was heel helder, heel rustig want het waaide niet meer en het was niet koud. Ik heb eventjes lekker van het buiten zijn, staan te genieten. Daarna maar weer snel het tentje ingekropen. Even lezen en daar kwam Klaas Vaak al weer aan. Tot 06.00 uur heb ik lekker geslapen. Daarna werd ik langzaam wakker.

Over de route hoef ik niet veel te vertellen. Vandaag waren de wegen lang en recht. Geasfalteerd of beton pad. Ik had gehoopt om dicht bij het water te lopen. Ik passeerde 2 grote meren maar heb ze alleen uit de verte gezien. Dat was wel jammer. Het was ontzettend rustig op de weg. Alle mensen bleven op deze winderige zondag binnen. Daarbij waaide het vandaag gigantisch hard. Zo hard dat mijn haarband van mijn hoofd waaide. Ik moest bijna de gehele dag recht tegen de wind op die lange paden. Dan heb je er op een gegeven moment wel genoeg van. Vooral het stuk tussen Pettstädt en de Napoleonseiche was lang recht. Ik liep als het ware op de kam van een heuvel. De wind had daar vrij spel. Er stonden ook van die grote windturbines. Die gingen me te keer. Ze draaiden als een dolle. Ik weet zeker dat er vandaag veel stroom geproduceerd is. Maar ik weet ook zeker dat ik er niet bij of onder zou willen wonen.

In Pettstädt had ik wel een leuke ontmoeting met een gezinnetje. Ze waren met hun 2 kindjes bij een kinderspeelplaats. Toen ik daar voorbij liep en het bankje zag ben ik er maar op neer geplofd. Heb daar meteen een boterham zitten eten terwijl ik een beetje aan het kletsen was met moeders.

Nog even terugkomen op die Napoleonseiche. Dat was een grote eik in de tijd van Napoleon. Nu rest alleen een stuk stronk. Indertijd is hier in deze heuvels een grote veldslag geleverd. Er stond in ieder geval een bankje naast de stronk. Dat vond ik al heel wat.
Vanaf die eik / stronk volgde het pad door bossen naar Freyburg. Lekker omdat het niet meer zo waaide, maar ook lekker omdat het de zon een beetje tegenhield. De temperatuur was inmiddels opgelopen tot 28 graden.

Vlak voor Freyburg nog een korte rust bij een soort natuurlijke kerkelijke gedenkplaats in de bossen. Ik was zo moe dat ik gewoon in slaap viel. Dat kon natuurlijk niet. Ik moest nog een stukkie door.
Dat laatste stuk was mooi maar ook zwaar. Ik moest namelijk steil naar beneden.

Freyburg is bekend om zijn wijnen. Het klinkt raar zo noordelijk. Maar Freyburg ligt heel gunstig ten opzichte van de zon. Freyburg ligt beneden aan de Unstrut. Daar om heen liggen allemaal wijnhellingen. En dit is Freyburg met een Griekse ‘y’. Er is in Zuid Duitsland, Zwarte Woud, ook nog een Freiburg. Dus met een ‘i’. Dat is een groot verschil. Freyburg is in ieder geval een toeristen stad. Er is ook nog een grote burcht en een héél oud centrum, met bijhorende oude kerk. De Stadtkirche St. Marien. In deze kerk kon ik gelukkig net voor 4 uur een stempel bemachtigen.

Op mijn zoektocht naar een pension heeft een mevrouw mij geholpen. Dat was wel fijn want ik had er al verschillende gebeld die allemaal vol zaten. Ik vond het voor vandaag wel belangrijk om een pension te nemen. Dan kon ik tenminste mijn was nog een keertje nog een keertje goed doen en nog belangrijker, zelf ook een goede douche nemen. Geen overbodige luxe.

Ik heb mijn was gedroogd op een houten hek naast een zitje. Daarnaast liep ook nog een promenade. Om die redenen ben ik maar een poosje bij mijn was blijven zitten. Het was zo makkelijk van het hek gegrepen als voorbijkomende fietser. Ik sloot de dag af met een grote snitzel. Die had ik nog niet gehad. Lekker met roomsaus en aardappelkroketjes. Dat ging erin. Daar knapte ik van op.

Over het algemeen is mijn behoefte aan eten heel erg afgenomen. Ik snoep niet en gedurende de dag eet ik maar weinig. Tis niet dat ik het niet verdragen kan maar je hebt er geen behoefte aan. Het is net alsof je lichaam de hele dag zoveel energie vraagt, dat het niet mogelijk is om veel te eten en dat dus alle energie naar de maag moet voor de vertering. Je snapt wat weinig eten en zware inspanning voor mij doet. En daar ben ik alleen héél erg blij mee. Verder probeer ik wel zo gezond mogelijk te eten. Salades. Fruit. Beetje brood. En geen alcohol.

Ik moet bekennen dat ik gisteren bij de schnitzel wel 1 glas witte wijn gepakt heb. Ik zat tenslotte in een wijndorp. Allemaal wijn om me heen. Dat ene glas ging dus ook helemaal niet goed. Aangezien ik de laatste jaren geen alcohol meer drink. Ik ben niks meer gewend. Ik was hartstikke moe. Mijn eerste kleine slokje was héél voorzichtig, maar wel op een lege maag. Van dat slokje viel ik al bijna van mijn stoel. Begon spontaan te zweten en kreeg volgens mij een vuurrode kop. Dus ik heb voor de rest van het glas eerst die schnitzel maar opgegeten. Daarna heel voorzichtig de rest van de wijn. Het was wel lekker maar ik werd er echt niet goed van. Voordat ik op durfde te staan heb ik maar eerst een kop koffie gedronken. En toen voorzichtig naar het pension geschuifeld. Daar heb ik eerst languit op bed, een uur liggen ronken. Daarna was de wijn denk ik een beetje uitgewerkt. Heb nog lekker liggen lezen en Wordfeud gespeeld. Helaas verloren. Ligt dat nu aan de wijn of had ik gewoon een betere tegenstander.
Één ding weet ik zeker. Geen alcohol voor mij. (Voorlopig