Regen

8 juli 2020
Gelopen van Thüsdorf naar Stedten
20 kilometer, totaal 359 kilometer
Regen

Ja dat tikken op de tent. Het hoorde niet goed aan. Het ging ook steeds harder. Het begon te regenen. Een niet zo’n beetje ook nog. Ik heb direct gekeken of mijn onder zeil goed lag. Ik heb de bevestigingen van de binnen- met de buitentent los gemaakt. Dan valt de binnen tent wat meer naar binnen toe. Als het gaat regenen wordt mijn tentdoek zwaarder en gaat meer hangen. Om ervoor te zorgen dat ik geen lekkages krijg, moet ik ieder contact van binnen en buitentent zien te voorkomen. En dat kan het beste als onder alles los is en de binnen tent alleen nog maar boven vast zit. Zo kreeg ik minimaal 10 a 15 centimeter tussen ruimte. Voldoende om ook bij wind het contact te vermijden. Het heeft de hele nacht echt hard geregend.

Ik lag prima in mijn warme slaapzak er van overtuigd dat er niets kon gebeuren, maar toch. Ik sliep pas heel laat in. Rond 06.00 wakker en toen heb ik me nog maar eens mooi omgedraaid. Die 26 kilometer die ik op de planning had ging met dit weer niet door. Rond half 8 werd ik wakker omdat de buurvrouw stond te roepen hoe het er mee ging. Dus ik steek mijn slaperige kop maar eens uit de tent.

Ze stond helemaal klaar om mee te helpen de tent af te breken. Ik had gisteren gezegd dat ik om 07.00 uur wilde aanlopen dus ze had me om 06.30 uur al op de koffie verwacht. Zelf stond ze elke werkdag om 05.00 uur op. Dan vertrok haar man naar zijn werk. Kwam dan om 19.00 uur thuis. Zij was elke dag thuis. Dus je snapt wel dat ze me ook zeg als een welkome afwisseling. Ik vertelde tegen haar dat ik rustig opstond. Wat brood at en dan de tent ging opruimen. Dat alles zou me een uur kosten. En de tent brak ik zelf af. Nu al helemaal met dit regenweer.

Het regende nog steeds en de buitenkant was helemaal zeikenat. Ik wilde niet dat er maar iets van in de tent nat werd. Kleren, slaapzak, slaapmatrasje of de rest van de losse rommel. Dus er moest met beleid opgeruimd worden. Heel voorzichtig.

Normaal heb ik binnen en buiten tent, in 2 aparte plastic zakken in één hoes van de tent. Dit bundeltje gaat in de rugzak. Nu was de buitentent zo nat dat ik deze niet bij de binnen tent wilde. Ik heb al mijn droge goed in het grote compartiment van de rugzak gedaan. Bovenin. En het natte in het kleine compartiment van de rugzak. Deze zit aan de onderkant. Toen ik het droge goed in de rugzak had gedaan heb ik de rugzak op een zijkant van mijn onder zeil gelegd. De andere kant van het zeil sloeg ik over de rugzak. Zo bleef het hele zaakje droog. Vervolgens heb ik mijn tentponcho aangedaan en ben 1 voor 1 de haringen eruit gaan trekken. Overigens wel nadat ik zoveel mogelijk water van de tent geklopt en gewreven had. Schoot natuurlijk niet echt op want het bleef regenen. Toen de haringen op 2 na eruit getrokken waren kon ik deze schoon maken. De tent bleef door de overige 2 nog een beetje overeind staan. Die doe ik als laatste want dan vang ik de tent op zodat deze niet op de vieze grond valt. Dan haal ik voorzichtig mijn tent stok eruit en ik rol het tentdoek helemaal op en deze gaat in de zwarte plastic zak en dus omdat alles zo nat was in het onderste gedeelte van de rugzak. Nu de tentstok opvouwen en de haringen opruimen. Ik was klaar voor de koffie.

Bij de buurvrouw mocht ik mezelf nog opknappen, toilet en nog ff droog relaxen. Ze vroeg of ik gisteren avond de andere buren had gehoord. Deze waren heel irritant nog laat gaan maaien op het grasveldje waar ik stond. O, nu snapte ik die herrie van gisteren avond. Dat waren de andere buren. Maar ik heb de tent niet open gemaakt, er geen aandacht aan geschonken en na een poosje was het toen rustig. Totdat het begon te regenen.

Maar het werd tijd om aan te lopen. Met dit slechte weer geen 26 kilometer. Maar eerst maar eens 15 kilometer naar Buttelstedt. Ik kwam er al gauw achter dat dat een goede beslissing was. Want het lopen op de landweggetjes was ineens een drama. Het zand kleefde als dikke klei onder de schoenen. Dat was onmogelijk lopen. Daarom moest ik door het gras gaan. Maar dat was kletsnat. Ik had vandaag een andere wandelbroek aangetrokken. Niet die grijze korte, maar een donkerblauwe met lange pijpen. Ik dacht als de broek nat wordt dat is niet zo erg, dan dat de benen nat worden en dat vervolgens al het water de schoenen inloopt. En zo gebeurde het ook. De broek werd klets en kletsnat. Het water liep via de broek over de schoenen. Die kunnen wel tegen een stootje. Ik had bij de buurvrouw mij grote regenponcho over alles heen gegooid. Pet op km bril droog te houden en de muts van de poncho uit de ogen te houden en ik kon gaan.

Zo heb ik tot Buttelstedt lopen klunen. Op de landweggetjes door het gras. Zand zoveel mogelijk vermijdend en als ik in een dorpje kwam ging ik wel ergens zitten voor een rust, maar rugzak en poncho bleven aan. Alles is van binnen en buiten nat. Met korte pauzes is het teveel werk om alles uit en weer aan te doen. Ik was alleen vergeten om een koekje of fruit onder hand bereik te hebben. Dat betekende dat ik alleen mijn water aan kon. En met dit regen weer had ik daar geen behoefte aan. Vlak voor Buttelstedt ben ik de weg kwijt geraakt. Ik weet niet wat ik gemist heb maar ik was de schelpen kwijt. Ik kwam in Weiden uit en ben met TomTommie maar naar het centrum gelopen. Daar heb ik een lekkere pizza gepakt. Ik had ondertussen bedacht dat ik toch verder zou gaan lopen. Maar ik wilde niet een heleboel boodschappen meenemen. Dus ik zorgde ervoor dat ik tenminste 1 goede maaltijd binnen had. En bij die pizzeria kon ik wel alle kleding afpellen en uithangen. Ik maakte er een zooitje van met mijn modderschoenen en mijn vieze broek .

Ik was wel blij dat de route bijna geheel over rustige en landweggetjes ging. Jij wordt altijd al bekeken en met de tentponcho al helemaal.
Na Buttelstedt een lange weg, 4 kilometer, naar Schwerstedt. Ik liep over een drukke weg. Gelukkig zag ik op tijd dat er ook nog een fietspad langs liep. Ook lang en recht. Maar ik heb me vermaakt met het ontwijken van de vele lange bruine naaktslakken en de vele grote wijngaard-slakken. Je ziet ze ook veel in Frankrijk. Dit waren de langzame. Naast het geasfalteerde pad zag je ook vele muizen wegschieten. De vlugge. Grappig, ze hadden allemaal hun eigen loopgangetjes waar ze doorheen weg rende. Op eentje na, die bleef gewoon zitten. Totdat hij wakker werd en ook begon te rennen. Eerst de ene kant op toen terug de andere kant op alwaar hij ergens het gewas in dook.

Na Schwerstedt nog een paar kilometer naar Stedten. Ik kwam voorbij een struisvogel ranch. Grappige dieren. Die nek is heel flexibel, die heeft geen kraakbeen. Dus als je daar aantrekt, krijg je gewoon n kromming. In Stedten bleef ik slapen in een kerk. Een pelgrims slaapplaats. Toen ik moest wachten heb ik de buitentent opgezet. Kon deze alvast wat drogen. Gedurende de dag was de regen steeds meer opgehouden gelukkig.

De jongedame Karina die de deur kwam openen is met mij toch nog even naar de supermarkt gereden een dorp verderop om wat eten te halen. Lief. Ik heb een hele kerk voor mij alleen. Beneden is was gelegenheid en een keuken. Boven de slaapplaatsen waar natuurlijk verder niemand is. Ik heb inmiddels al mijn natte spullen kunnen drogen. Hopelijk blijft het morgen ook een beetje droog.